Categorie: hoe argentijnen leven in buenos aires

• 24 april 2018

  een les op de faculteit Sociale Wetenschappen (UBA)

  Alles is politiek, zegt men in Argentinië. Kranten, vakbonden, studieverenigingen, het kiezen van besturen hangt nauw samen met het aanhangen van politieke stromingen. Begin tegen een Argentijn over politiek te praten en hij kan nergens anders meer over praten. Maria is een beetje anders. Maria werkt op de faculteit Sociale Wetenschappen van de Universiteit van…
• 3 april 2018

  even wachten

  

  De gemiddelde Argentijn wacht zo’n tweederde deel van zijn leven. Schat ik. Op de lift naar beneden, op de metro, bij de lift op kantoor, bij de koffiebar, totdat de serveerster klaar is met de klant die voordrong omdat hij zijn totale wachttijd in zijn leven iets minder lang wilde maken en zijn vraag was…
• 20 maart 2018

  la matanza, of ‘snelheid is niet alles’

  

  Deze week opnieuw een Argentijn aan het woord die vertelt hoe hij denkt over de ‘recuperadas’: de bedrijven die werden ingenomen door de werknemers, omdat de directeur van het bedrijf het op een of andere manier liet afweten. Ik liep een dag als vertaler mee met vier Duitse studenten die de mensen achter de recuperadas…
• 12 maart 2018

  bauen, hotel van de werknemers

  

  Een nacht in een tweepersoonskamer in hotel Bauen kost 26,50 euro per nacht. Het hotel bevindt zich middenin het centrum van Buenos Aires, vlak naast het Congreso. Hoewel het van binnen en buiten gedateerd oogt, is het een merkwaardig lage prijs. Horacio Lalli werkt sinds 1978 in het hotel, toen het hotel in gebruik werd…
• 13 november 2017

  maandag

  Ik sta in de lift. Het is maandag, 13:00 en ik ga een les Engels geven op de twaalfde verdieping. De portier van het gebouw stapt ook in de lift. Hij schudt zijn hoofd en bijt op zijn onderlip. ‘Ah Dios.’ Een andere man stapt in op de vierde verdieping. Hij kent de portier. Of…
• 26 mei 2017

  kat

  House of Cards is een ding hier. Iedereen kijkt het. Er is weinig vertrouwen in de politiek en dat wordt . Als hier een politicus zich afhankelijk maakt van andere landen of bedrijven, noemen ze hem ‘gato’, het Spaanse woord voor kat. De oorsprong hiervan ligt in de wereld van de drugs. ‘Macri gato’, staat…
• 8 mei 2017

  boekenbeurs

  Toen ik voor het eerst ‘De schaduw van de wind’ las, was ik onder de indruk van het verhaal. Het was weer als een sprookje. De beschrijving van de stad Barcelona, de karakters en het spelen met goed en kwaad. Het was alsof ik weer net als vroeger een boek had dat ik opnieuw en…
• 7 april 2017

  met de bus

  Het is acht uur als we naar de bushalte lopen. De zon is intussen onder gegaan, maar de straten en gebouwen, alles van beton, geven nog altijd dezelfde warmte af. Afkoelen doet het hier niet ’s nachts. In de straat achter het station stopt de bus naar Palermo, 166. Vanaf de bushalte kringelt zich een…
• 20 februari 2017

  de bibliotheek van Buenos Aires

  Soms schrijf ik in de bibliotheek. Ik kan er rustig werken. Mensen zitten daar te studeren of te lezen of te werken aan een boek. Daar pas ik tussen. Het binnengaan van een bibliotheek in een land waar het communisme nooit helemaal verdwenen is, is een heel avontuur. Allereerst moet je jezelf melden bij de balie.…
• 9 februari 2017

  2017

  Lunchtijd. La Embajada. Twee mannen op leeftijd drinken hun koffie staand aan de marmeren bar, donkere bril, grijs achterovergekamd haar, krant onder de oksel, haastig om nergens naartoe te gaan. Op een driftige toon bemoeit de barman zich met het gesprek, schrijft ondertussen met de hand de rekening voor tafel 15. Aan elke tafel zit…