Het trieste ochtendzicht op mijn patio, dat bij nader inzien geen patio mag heten. De makelaar sprak van een ‘pulmon’ (long), ik denk dat dit in het Nederlands zou worden aangeduid als ‘luchtkoker’ of misschien botweg als een ‘blinde muur’. Het is wederom erg vroeg voor mijn doen (tien over elf). Ik zit (weer)te wachten op de makelaar en drie cliënten. Twee van hen zijn ‘nieuw’, de derde gegadigde komt voor de tweede keer. Of althans, de vrouw die afgelopen dinsdag langskwam (zie gastplog #1), blijkt vandaag haar zoon te hebben gestuurd om een en ander uit te checken. Het loopt storm. Ze zijn te laat. De lucht voorspelt ook al weinig goeds. Dat verbaast me niets, want het (vooralsnog correcte) weerbericht had ik de avond daarvoor al grondig bestudeerd.Terwijl het steeds donkerder wordt, drink ik mijmerend mate. Ditmaal leg ik mijn ochtendritueel vast vanuit een andere hoek. De mate is vanochtend overigens hard nodig want ik heb nauwelijks geslapen. Gisterenavond ben ik (opnieuw) naar salon Canning geweest, en dat duurt in Buenos Aires zeker tot een uur of vijf in de morgen. Het raamkozijn is van mijn slaapkamer. Een binnenraam dus, zal ik maar zeggen.
Ik voeg een kleine flashback toe. Daarmee wijk ik af van de plogconventies – toch Janneke? – die voor zover ik weet om chronologie vragen en die bovendien de (fotografische) weergave der gebeurtenissen beperken tot één dag. Maar ja, deze fotos kom ik tegen op Facebook en illustreren nu juist het milongabezoek waar ik het net over had. Ze zijn gemaakt door de fotografe Graciela Urruti die elke vrijdag de dansende mensen in Canning vastlegt. Ik zie dat ik tussen de tango’s door netjes mijn handen vouw in afwachting van de volgende.Overigens nam ik zelf ook een foto. Het was toen al erg laat en bovendien hadden we de wijn al bijna op. De vermoeidheid is ons aan te zien. Uit het feit dat de kleedjes van de omringende tafels zijn verwijderd valt op te maken dat we zoals vaker tot het uiterste einde van de avond zijn gebleven.En als we het dan toch over dansfoto’s hebben, zoom ik even in op de portretten die achter de mate zichtbaar zijn. Beide foto’s zijn zonder ons medeweten genomen op Florida Lavalle Tango door twee verschillende (professionele) fotografen (de foto links door Zaid Sarayrah, de foto rechts door Alex Waterhouse-Hayward) die zich toevallig onder het publiek bevonden en ons later de foto hebben doen toekomen. Dat gebeurt meestal niet. Ongetwijfeld circuleren er vele foto’s van de dansers op Florida over de hele wereld – voor je het weet sta je in al je nietsvermoedende tangoglorie op de cover van een Russisch tijdschrift bijvoorbeeld, zoals een vriendin van mij overkwam.Ik bereid hetzelfde ontbijt als altijd, hoewel wat kariger dan anders. Ik moet nodig boodschappen doen. De makelaar is inmiddels langsgeweest. Het is inmiddels 13.00 uur. Ik besluit opnieuw naar bed te gaan, de ochtend heeft me uitgeput. Het weer ziet er zo dreigend uit dat ik niet verwacht dat Florida vandaag door zal gaan.Na regen komt zonneschijn, ja, het blijkt echt waar! Wanneer ik om 16.00 uur verdwaasd wakker word uit mijn vrij lange siësta, lees ik in de whatsappgroep dat de show welzeker doorgaat. Iedereen onmiddellijk (!) verzamelen dus. Normaliter beginnen we op zaterdag al om 16.00 uur, maar ik voorzie dat we vandaag niet voor zessen van start gaan en dat terwijl we (op zaterdagen) om 20.00 uur alweer moeten afbreken aangezien er dan andere artiesten hun talenten komen presenteren. Ik spring onder de douche, werk me in een tangojurk (zwart, dat combineert met alles, er is geen tijd om de kledingkeuze te overleggen) , steek mijn haar op, zoek verdere benodigdheden bijelkaar en haast me naar de metro. Toch heb ik tijd om nog gauw even een foto te nemen van het prachtige en welbekende tango café & theater Homero Manzi op de hoek van San Juan & Boedo, vlakbij mijn huis. Let ook op het jongetje met de rode regenjas.
Dat ik in een tangowijk woon blijkt ook uit de muurschilderingen bij de ingang van het metrostation Boedo. De benen zetten me aan het denken.Ik heb geluk, de trein komt net aan als ik het perron op stap. Dat maakt een wereld van verschil, want nu weet ik zeker dat ik binnen 25’ op Florida sta. Houd rekening met het feit dat er in Buenos Aires geen dienstregeling bestaat. Bussen en metro’s komen en gaan, en soms komen ze gewoon niet. Dat is op zich niet onoverkomelijk natuurlijk, maar wel vervelend als je haast hebt zoals ik eigenlijk vrijwel altijd.De vaste make-up routine levert weer de nodige bekijks op, al blijkt dat geenszins uit deze foto.Ik kom uit de subte, klaar voor de start. Nu ja, qua look dan. Ik merk dat ik nauwelijks de trap opkom. Die siësta heeft kennelijk weinig geholpen.Een snelle blik op Avenida Corrientes met in de verte de Obelisk, neergezet ter ere van het 400-jarig bestaan van de stad in 1936. Alleen een sporadische plas herinnert aan de woeste regenbuien van eerder die dag.
Als ik aankom op onze spot op de kruising van Florida en Lavalle zie ik dat ik me duidelijk veel te veel gehaast heb. Het zal zeker nog een half uur duren voordat alle spullen op hun plek staan en de dansers zich hebben omgekleed. Op de foto zie je in ieder geval één van hen in zgn. vrijetijdskleding om vooral het tangopak niet te bevuilen bij het aanslepen van de dansvloer – deze wordt vier blokken verder in een garage bewaard – alsmede de muziekinstallatie en de enorme kist met daarin wat ik dan maar dan maar noem “benodigdheden” (schoenen, hoeden, sjaals, dvd’s & andere merchandising, snoeren, microfoons en wat dies meer zij).Carli die even na mij in een toepasselijke regenoutfit ter plekke arriveert, heeft deze onverwachte vertraging ook in de gaten. Gelukkig glimlacht hij voor de foto.We starten de show inderdaad rond 18.00 uur. We werken twee uur lang gestaag. Erg kort als je weet dat er tenminste drie uur nodig zijn om de hoed afdoende te vullen. We houden de moed er desalniettemin in. Uiteindelijk had niemand gedacht dat we vandaag überhaupt zouden werken, dus alles is meegenomen (een Argentijn zou nu zeggen “ponele”, waarvoor ik zo gauw in het Nederlands geen gelijkwaardige, even zo sarcastische variant kan bedenken). Mooi meegenomen dus. Dat vindt deze Chileense meneer ook, die samen met zijn echtgenote de show verder opluistert met een cueca Chilena (traditionele Chileens volksdans). Na afloop verkoop ik ze de dvd.Als altijd eindigen we de werkdag (of beter gezegd -avond) in Mac Donalds, waar Carli de inkomsten van de avond vaststelt en voorts verdeelt. Soms eten we dan een ijsje, sommigen zelfs een hamburger. Vandaag is er van consumpties geen sprake.Omdat Aldana in de vorige foto ontbrak neem ik ook een selfie met haar.De straathoek is inmiddels alweer volop in gebruik. Deze groep streetdancers komt elke vrijdag en zaterdag. Ze dansen en maken grappen. Dit is het (vaste) onderdeel waarbij een van de jongens een jurk aantrekt en een vrouw imiteert (of althans, dat is het idee), tot grote hilariteit van de meeste aanwezigen.
Op weg naar de metro stuit ik op een feestelijke optocht op Avenida de Mayo. Het is vandaag “dia de la diversidad cultural” (12 oktober), zo ontdek ik later, en dat wordt kennelijk gevierd met een grote variëteit aan zuid-Amerikaanse dans en muziek.Als ik eindelijk in de metro op weg ben naar huis (dat was nog niet zo eenvoudig aangezien de gehele avenida was afgezet en ik die nu juist wilde oversteken), blijkt een van de deelnemers bij mij in de wagon te zitten. Dat leid ik tenminste af uit de hoed.Ja, met zo’n entree is het goed thuiskomen.
En dan de antieke lift.Ik bereid mijn diner. Eindelijk is de aanvankelijk keiharde avocado rijp die ik bijna een week geleden van een jongen op straat heb gekocht. Het lukt me niet om de indrukwekkende grootte van deze avocado op de foto te krijgen. Dan maar een (kleine) appel ernaast. Alles is relatief, toch?
En dan eindelijk: eten! Ja, dit is allemaal voor mij alleen. Het oog is groter dan de maag, zou mijn vader zeggen, want dit – zo blijkt algauw – krijg ik niet op. Ik heb trouwens nog nooit in mijn leven zo’n lekkere avocado gegeten. En dat moet op de blog, zo app ik Janneke.
Wil je verder lezen over Willemijn en haar tangoleven? Of wil je misschien een les van haar en Carlos als je in Buenos Aires bent? Kijk dan op Https://Www.tangoinbuenosaires.nl
Janneke Lootens 
Geef een reactie