Goedemorgen, het is weer vroeg. Om zeven uur heb ik mijn eerste les op zoom. Hij bevindt zich in een ander deel van de wereld, dus voor hem is het niet zo vroeg. Maar het komt me goed uit. Want ik heb om negen uur Spaans en nog niet al mijn huiswerk gedaan. En dat moet ik goed bijhouden, want het is moeilijk. Is er nog even tijd voor yoga op de patio voor ik naar de speeltuin ga? Dat is er. Wat heb ik een geluk. Het is zover. Rokjesdag. De eerste dag in het seizoen dat ik het tenue weer aan kan. Zwart shirt, zwart rokje, en ik ben in mn element. En in m’n lievelingskleren. Het is een grote hoeveelheid boeken waarmee ik op pad ga in een taxi. Want ik heb vandaag maar liefst twee bestemmingen. Eerst heb ik een date met twee mannen tegelijk.En gedurende de date sluit er meer manvolk aan. Zo gaan die dingen hier blijkbaar. Je hoort mij niet klagen. Behalve dan over het feit dat m’n date alleen drank voor zichzelf haalt. Maar het fijne is: hij kruipt gelijk op schoot en ik mag gewoon haken. Ik heb nog geen gedag gezegd of de volgende koene ridder staat me alweer op te wachten. Juist, Oscar. Het publiek wordt onrustig, ik weet hoe graag jullie hem mogen, maar ik ga niet elke week foto’s van die man staan maken.Ik haal ook nog een pakketje op en ik breng boeken bij verscheidene ouders. Profiteren van het feit dat ik vandaag even met de auto ben. Sinds ik geen mandje meer heb, of vooral de fiets met het mandje niet meer heb, moet ik op deze manier denken. Ondertussen komt er nonchalant een bizar mailtje binnen. Het bevat mijn verblijfsvergunning. Na bijna vier jaar hier wonen, beleef ik mijn eerste legale dag. Oscar krijgt de tranen in zijn ogen. En dan mag ik nog live lesgeven ook. Er wordt wat af gediscussieerd. Ze schrijven over mentaliteit in sport en het belang van kunst in de samenleving en we praten over zonnepanelen en Frank de Boer. Die dingen gebeuren. Tot morgen.
Janneke Lootens 
Geef een reactie