Goedemorgen, ik was lekker bezig gisteravond. Had alles al klaargelegd, zodat het maandagochtendkantoor direct van start kon. Niet mijn ontbijt hoor, dat heb ik net gemaakt. Lekker afkruisen. En even opschrijven natuurlijk wat er allemaal in mijn hoofd in de weg zit. Maar vooral afkruisen. Vind ik het leukst van de ochtenden dat ik kantoor houd. Lekker bezig hoor vanochtend. Kijk maar. Ik weet nou nog steeds niet of snelle taken, of intens trage taken het fijnst zijn om af te strepen. Dat ik vanochtend weer mijn aanvraag voor mijn verblijfsvergunning uploadde was natuurlijk lachwekkend. Als trage stront in een trechter loopt dat hele migratiesysteem. Maar des te fijner voelt het elke keer om af te strepen. Nou ja, ik ben er dus nog niet uit. Ik moest ook mensen appen. Dat ging dan weer heel snel. Zo is het ook. En terwijl ik mijn vergunning hier probeer te krijgen, leggen we de kinderen weer uit wat je in Nederland te knagen kan krijgen. Niet dat we dat nog uit moeten leggen. Er zitten er in mijn les die nu al plannen hoeveel pannenkoeken ze gaan eten bij oma, als ze weer eens naar Nederland mogen. Ik verklap vast dat het astronomische aantallen zijn. Ik stuur op maandag al het huiswerk naar iedereen en je zou het niet zeggen met 22 leerlingen, maar het is een enorme organisatie. De kleuters zijn ook weer even onder de pannen deze week. Doe anders even een mondkapje op. We gaan iemand ontmoeten vandaag. Het is weer lekker weer. Hier doet men in koffie. Het is niet de Lauriergracht no. 37. Dat dan weer niet. De koffie is heel lekker. Maar het terras is geen toonbeeld van gezelligheid. Dus ik koop gewoon een halve kilo gemalen koffie en ga op zoek naar een betere plek. In het zonnetje ofzo. Hier zitten we dan. Job en ik spelen bibliotheekje. Ik ben de bibliothecaresse. Hij heeft een boek om in te leveren en wil graag een heleboel lenen. Oh wat is hij in zijn element. We bestellen van de weeromstuit een koffie. Het kan niet op. Dan moet ik ook nog brood halen. Bij Cocu hebben ze volkoren brood met zaden. Ik wil het liever niet gesneden, want dan krijg ik een zak verkruimelde hompen brood mee. Ik weet toevallig hoe dat komt. Ik werkte ooit bij de bakker. Dan is het brood nog niet genoeg afgekoeld voordat je hem in het snijapparaat schuift. Denken ze bij Cocu niet bij na. Denk ik. Het is trouwens geen familie van Phillip. Bij mijn weten. Als ik net thuis ben, wordt er geld bezorgd. Daar moet ik wel weer voor betalen hoor, zo makkelijk gaat het allemaal ook weer niet. Maar met deze zak aan biljetten kan ik voorlopig weer even vooruit. De inflatie is niet bij te benen. Voor uitleg hierover verwijs ik u naar mensen die er verstand van hebben. Die zijn er. Ik ben al aardig op weg in mijn nieuwe vest. Kleurencombinaties die u leuk lijken, kunt u doorgeven op de hotline. Ik sta open voor de gekste dingen. Ik heb zelfs al even het plan gehad een Harry Styles sweater te haken. Gaat toch niet door. Maar als u googlet op ‘Harry Styles sweater crochet’ dan heeft u een beetje een idee van hoe gek bij mij gekst is. De maaltijden worden hier in het kantoor genuttigd, dat voor de verandering is omgebouwd tot haakatelier. We blijven u verbazen. Tot morgen.
Janneke Lootens 
Geef een reactie