Goedemorgen. Als je nog geen migraine had, dan krijg je het hier wel van. Van de kleur en de kluwen. Dit had ik natuurlijk heel anders aan kunnen pakken, veel gestructureerder. Maar dat denk ik altijd als ik er al middenin zit. En nu moet ik dus ontwarren. Dit wordt een dagtaak. Bovendien is het ook nog eens tijd voor een nieuw boekje. Dus er gaat geknutseld worden. Gelukkig zijn er weer diverse mensen die me hierbij begeleiden gedurende dag via FaceTime. Wat een uitvinding. Ik blijf het herhalen. Ik weet het, ik had u een avontuur beloofd. En dat gaan jullie krijgen. We zijn er nog niet, er zijn twee buitendeuren in dit pand.Goed opletten waar je loopt hier. Er is een verhoogde kans op hondenpoep als het koud is. Argentijnen blijven geen seconden langer dan nodig op straat. En ze zijn al niet erg strontraperig van zichzelf. Hee er loopt ineens een buslijn door mijn straat. Nog wel een van mijn lievelings, de 55. Ik heb ook altijd geluk. Ik ben al zo lang niet meer met de bus geweest, ik ben het helemaal verleerd. Maar dat is wel een van de dingen die ik heel heel erg mis. ‘Je hebt toch wel je mondkapje op hè?’ Ik hoor het u vragen. Geen zorgen. Ik heb eraan gedacht. Neem ook notie van het feit dat het waait in de vorm van een poolwind, getuige mijn verwilderde look. Ik zie eruit alsof ik een bank ga overvallen. En dat terwijl ik eigenlijk alleen mijn bagels op ga halen aan de overkant van de straat. Het is een avontuur van niks. Hoewel. Het bagelophaalpunt is drukbevolkt, zoals u kunt zien. Er werd door vele mensen een bagel besteld. Dit kan nog wel eens een tijdje gaan duren. Dat viel mee. Er waren veel mensen aan het smeren, dus het ging toch nog relatief snel. Ik ga de buit eens verorberen. Dat is ook een voordeel van FaceTime. Je hoeft het nooit te delen. Babaganoush. Ik kende het niet, maar het is heerlijk. Ik zal wel een groentebarbaar zijn. Er moet wel een beetje beweging komen in het stramme lijf. Je kan niet de hele dag gaan zitten te leggen. Het ontrafelen van de wol heeft me uitgeput. Ik zocht nog verschillende administratieve zaken uit vanmiddag maar daar kan ik u fotogewijs niet mee vermoeien. De verblijfsvergunning, de huur en de subsidie, het zijn allemaal woorden waar een enorm netwerk aan nutteloos tijdverdrijf achter schuilgaat. Weet je niks van als je er nooit mee te maken krijgt. Men vroeg zich af hoe het met ‘Honderd jaar eenzaamheid’ gaat. Ja, ik lees thematisch, dat heeft u goed door. Het gaat goed, ik ben over de helft. En het is genieten. Wel blijven hydrateren. Jawel, ik drink mijn thee uit een shot-kopje. Zo ben ik. Tot morgen!
Janneke Lootens 
Geef een reactie