Goedemorgen, als het nog halfdonker is. Tita weet de afspraken elke ochtend weer op te rekken. ‘Ik heb best al honger om half 6 en bovendien heb ik een stinkend schijthuis, doe er iets aan hooooomin.’ Maakt u zich overigens geen zorgen over een overmatig alcoholgebruik, ik vergeet gewoon naar een container te lopen met die flessen. Echt.Hoewel ik haar verwens, is het natuurlijk ideaal voor het Aantal Woorden Per Dag. Dat gestaag hoger wordt.Hee u ook hier.Ik moet weer even mijn SUBE opladen, maar van Willemijn mag ik niet meer uitleggen dat dat mijn OV-chipkaart is. ‘Dat weten ze, daar kun je niet steeds opnieuw over beginnen.’ Ze heeft jullie hoog zitten. In de kiosk is ook mate listo te koop. Klaar voor gebruik. Alleen heet water toevoegen. Rare jongens die Argentijnen.De VOG uit Nederland heb ik dan eindelijk in mijn handen. Dames en heren, ik heb deze VOG, let wel, in juli aangevraagd. Toen is hij niet verstuurd, of laten we eerlijk zijn: niet aangekomen, maar ja, waar zou hij dan gebleven moeten zijn, en toen ik mailde werd er direct een nieuwe verstuurd, dus dan denk ik: ja, ja, was die wel echt verstuurd… En goed, toen hij dan daadwerkelijk aankwam, toen was ik alweer naar Argentinië. En toen moest deze santenkraam aan apostilles en stempels en plakplaatjes er nog op. En toen moest hij verstuurd worden aan iemand die hem mee kon nemen hierheen. Maar dat lukte ook weer niet, want hij werd weer naar mijn eigen huisadres gestuurd, natuurlijk, want waarom niet, ik had het immers netjes gevraagd, waarom zou je daar dan aan voldoen en toen moest ik dus weer iemand anders vinden die ook van Nederland naar Buenos Aires zou komen en die dat document dan in vredesnaam maar voor me mee zou willen nemen en dat is dus toen gelukt en nu heb ik hem. Wat een geluk. Want ja, ik wil dus een verblijfsvergunning aanvragen. Dat is het plan. Het voelt intussen als een toverdrank waarbij ik bijna alle ingrediënten heb. Nu nog twee ingrediënten. De komende dagen ga ik die vinden in het sprookjesbos. Beloofd. Intussen ben ik blij met een document dat ik maanden later ontvang. Rongrong het kan raar lopen. Na de les in Olivos gaan mijn collega’s en ik even uit eten op de goede afloop van het inspectiebezoek. ‘Ik vond het eigenlijk wel leuk dat ze in mijn les was,’ is een zin die daadwerkelijk door een van ons wordt uitgesproken. Ik zeg niet door wie. Ohja en de oplettende kijker die zich afvraagt of ik daadwerkelijk met 24 graden buiten loco zat te eten: dat klopt.Ik zal nog even bewijs leveren dat ik echt niet in mijn eentje zat te knagen.We bestellen een flan, waar we de gehele school van hadden kunnen voederen. ‘Oh dit krijgen we nooit op,’ zegt Hanneke. ‘Dat zei je bij die fles wijn ook,’ knikt de ober. Hij maakt zich geen zorgen.Terecht, blijkt. Hij is op.
Janneke Lootens 
Geef een reactie