Goedemorgen. Ik ben hieraan aan het wennen. Vingers in de lucht van de mensen die hier ook aan zouden kunnen wennen. Tita zorgt ervoor dat ik er ook elke ochtend vrij vroeg van kan genieten. Voor zevenen heeft ze me up and running.Ik was liever ’s ochtends af dan ’s avonds. Maar inderdaad. Ik zou nóg liever ’s ochtends in een schone keuken binnensloffen. Zeker als ik voor zevenen op moet, volgens de leenpoes. Maar daar denk ik dan weer niet aan in de avond.Leerling Margarita heeft vandaag les op de patio. Ze vindt het wat. Ze neemt altijd koekjes mee en dan maak ik mate. We praten voor het eerst over politiek. Aanstaande zondag zijn er namelijk verkiezingen. ‘Het is kiezen tussen een corrupte partij of een man die geen idee heeft waar hij mee bezig is.’ Nou ga er maar aan staan.Ik probeer de plog van de dagen hiervoor te uploaden. Bij het laden van de foto’s gaat het al mis. Mijn zelfgemaakte foto’s blijken tegen mijzelf beschermd met iCloudwachtwoorden en als ik de foto’s van iCloud.com naar mijn computer wil overzetten, blijken de bestanden ineens HEIC te heten in plaats van JPEG. Het is mij allemaal ontgaan. Gelukkig heb ik iMazing (wie verzint die naam) bereid gevonden van elke HEIC een JPEG te maken, maar ik denk vooral: waarom ben ik dit aan het doen?En inderdaad, daar is hij weer, ik krijg er lichte woedeaanvallen van die met sarcasme niet kunnen worden opgelost. En ik ben niet eens drunk. Ik stap van verbijstering in de eerst voorbijkomende bus, toevallig de 168 naar Martínez, de place to be. Het meisje voor me zit te lezen, daar heb ik echt respect voor. De chauffeurs trekken snel op en remmen alsof ze de stoplichten nooit aan hadden zien komen. Daar kan ik niet bij lezen. Had ik dat wel gekund, dan had ik zoveel meer boeken kunnen lezen in mijn leven. Gelukkig luister ik podcasts.In Martínez hebben ze zoals u weet de Starbucks gesloten, in principe geen enkel probleem, maar ik beweerde vorige week nog dat er geen andere plek was om koffie te drinken en letters te typen. Dat blijkt dus niet waar. Zelfs in Martínez kun je, na even zoeken, een plek vinden voor cafe con leche op de echt Argentijnse manier.Ik kijk met 2-4VWO Arjen Lubach over de boeren. Ze vinden hem soms wel een beetje hard. We lezen ook nog een tekst over het boerenprotest. Protest vinden ze een groot woord, maar Argentijnen zijn wel wat gewend natuurlijk qua protesteren. We denken ook nog even na over een Twitterbericht Van Nadenkende Mensen. ‘Is dat dan wat een paradox is?’ Scherp, heel scherp.Ik wacht op de gebruikelijke plaats tot er een bus langskomt die me naar huis brengt. Altijd weer een opluchting dat dat gebeurt.Ik kan natuurlijk gelijk naar huis lopen, of ik kan bij de buren op de hoek kijken wat ze gekookt hebben. De serveerster van de buren schenkt alvast mijn glas vol. Ik mag die meid wel. We doen hier niet aan halve glazen.Dit deed ik vaker toen ik hier net woonde. Waarom ben ik hier mee gestopt? Iemand die voor me kookt, terwijl ik doorschrijf en dan is het nog lekkerder dan dat ik zelf zou maken, ook.
Janneke Lootens 
Geef een reactie