Goedemorgen. Hoewel het lijkt alsof ik mijn yogapraktijken heb geprobeerd vast te leggen, is dat toch niet wat u hier ziet. Ik doe een poging in het schermpje te passen om u mijn outfit te tonen. Waarom ik daarbij kijk als Kikker die verliefd is, weet ik ook niet.Ik doe even boodschappen, want Willemijn komt vanmiddag. En als we dan zo lekker een dagje gaan schrijven en werken, dan moet er wel voor inwendige mens worden gezorgd. Ik maak soep. Aan de overkant van de straat ziet u de rij die zich voor lunchtijd vormt op de stoep van het restaurant La Cabrera. Populaire plek. Daar is Willemijn al. De vrouw is met weinig tevreden. Geef haar mate en ze is blij.Na een tijdje aan tafel te hebben gewerkt, verhuizen we naar de leunstoelen. ‘Waarom deden we dit precies niet eerder?’Dan komen Nadia en haar moeder. Ze komen mijn logé brengen. Naar goed Argentijns gebruik bied ik hen mate aan. Dat is geen grote overschakeling want dat waren we al uren aan het drinken.Hier is de logé. Zij snapt wel dat je direct in de makkelijkste stoel moet gaan zitten.Willemijn werkt stevig door, maar begint wel onderkoelingsverschijnselen te krijgen. Ik bied haar een trui aan. De kleinste die ik heb.De wijn waar we aan begonnen zijn, raakt langzaam op. Het is dus tijd voor iets anders. Ik mime twee campari’s in elkaar.Tita vindt er het hare van. Ze is mijn schapenvel aan het melken. Ik vraag maar niks.Ze zou me ook geen antwoord geven. Eerst dat schaap onder controle krijgen. Daarna pas tijd voor geleuter.
Janneke Lootens 
Geef een reactie