Ik kom op een avond een bar binnen. Er is een intercambio gaande. Dat betekent dat iedereen door middel van een vlaggetje op zijn borst laat weten welke talen hij spreekt en welke hij wil oefenen. Onder de Nederlandse vlag op mijn linkerborst prijkt de lichtblauw-witte Argentijnse. Als ik langs een tafeltje kom, tikt een jongen me op mijn arm. ‘Ik heb een tijdje geleden een pizza besteld,’ vertelt hij me. In het Spaans. Snel, zoals ze hier praten. ‘Maar ik heb hem nog steeds niet gehad. Weet jij waar ie blijft?’

Ik moet lachen. ‘Ik heb geen flauw idee. Maar zal ik het even aan iemand van het personeel vragen?’