De pub. Waar je ook bent ter wereld, de pub werkt als een vluchtheuvel. De pub is Zwitserland. Al die nieuwe indrukken in zo’n stad ver van huis. In een pub gelukkig, is altijd alles overal hetzelfde.
In elke pub staat de voetbalwedstrijd aan, de bar is van donkerbruin eiken, een jongen met een schichtig rood hoofd laat zich niet gek maken, spreekt slechts Engels en schenkt altijd dezelfde pint in en je kunt fish and chips eten die overal hetzelfde smaken. Even niet nadenken. Iedereen mag er binnenkomen, er wordt niet gelet op afkomst, kleding of schoonheid. Als ze al een deurbeleid hanteren dan is het hoe lelijker hoe beter.
En je hoort in de verschillende hoeken nog eens een mooi Engels, Iers of Schots accent.
In Sao Paulo is een Ierse pub. Waar geen Ier te bekennen is, donkere Braziliaansen met geblondeerd haar de bestelling opnemen en je moet betalen om binnen te komen. Vreemd. Niemand kijkt naar de tv, waar een spannende slotfase van de wedstrijd Liverpool – Man City te zien is. Vreemd. Er staan bitterballen op het menu. Letterlijk. Bitterballen. Vreemd. En die zijn ook nog eens niet te hachelen. Heel vreemd.
Om 22:30 gaat de band spelen. Drie mannen met blanke gerimpelde koppen van een jaar of vijftig zijn al een paar keer heen en weer gelopen met hun gitaren die donkerbruine eiken trap op. Ieren? Ik help het iedereen hopen.
We lopen achter de massa aan naar boven en ik zie de drie op een geïmproviseerd podium uit hun panty gaan. Even denk ik dat het gelukkig toch een pub is. Ze hebben een uitgebreid rockrepertoire dat ze overtuigend brengen. Niet teveel met de mond open, niet teveel naar elkaar toe bewegen op dat podium, gewoon staan en raggen.
Ze spelen goed, ik herken alle akkoorden en ritmes direct. Maar het zijn geen Ieren. Sterker nog, toen een van de drie een coverband startte, heeft hij in de advertentie gezet: Engels spreken is geen vereiste. Metallica, the Strokes, Stones en U2, het gaat achter elkaar door en er is geen woord van te verstaan.
‘Emailsiiiiilhevefouuuuuwodaimloekifoooooor’.
De Brazilianen worden gek. Heerlijk vinden ze het. Ze zingen keihard alle nummers fonetisch mee.