Na een dagje strand in Bodrum gaan we nog even een ijsje halen. De jongeman achter de ijskraam is een vrolijke enthousiaste vent die bij alle toeristen flauwe grapjes uithaalt. Hij kunstelt heel vernuftig de ijssmaken door elkaar en hij geeft lekker grote bollen. Mensen gaan blij weg bij zijn kraam. Ik wil net mijn gefabriceerde ijsco van hem aanpakken, als hij ineens inhoudt en vraagt: ‘What time is it?’ Als in een reflex wil ik mijn telefoon uit mijn bikinibroekje pakken, die daar natuurlijk niet inzit. Ik kijk hem verontschuldigend aan. Ik weet de tijd niet.

‘Icecreamtime!’ roept hij dan luid.

Ik pak mijn ijsje aan. Ik had het kunnen weten.