We vergaderen over een klas. Een drukke klas.
Voorzitter van de vergadering en directeur neemt het woord en verbaast zich openlijk over de verschillende aanpakken die voorbij komen. ‘Waarom werkt het niet? Omdat jullie het niet uitvoeren. Geen mobieltjes? Afpakken dan. Hoe is het mogelijk dat we gewone regels niet kunnen handhaven? Deze klas heeft een concentratieprobleem, hoor ik. Ja, als ze gewoon op hun mobiel zitten te kijken in de les.’
Twintig minuten later dan we hadden afgesproken, loopt de vergadering op een einde.
We kijken naar de voorzitter. Die zit op zijn mobiel een mail te versturen.
‘Sluit je even af, voorzitter?’
‘Ja wacht even hoor. Dit even eerst, want het duurt me allemaal te lang.’