Weet je wat het dus was, 

vandaag was helemaal niet zo’nzonnige dag terwijl ik toch de indruk had grekregen dat ze dat wel aankondigden,
ze van tv. Ik vond het behoorlijk tegenvallen, zeker na zo’n mooie dag als
gisteren.

Behalve ontbijten en wat schrijven deed ik vanochtend
bedroevend weinig, en omdat ik nog niet veel dingen te doen heb, was dat
eigenlijk niet heel erg.

Ik liep met mama en de hond mee naar het stembureau omdat
zij haar stem uit wilde brengen voor de provinciale staten, waarmee je dan weer
indirect voor de eerste kamer stemt en voor de waterschappen, waarmee je
indirect je eigen ondergang wegstemt, want iedereen is ineens bang voor natte
voeten met die slogans van ‘stemmen of zwemmen’. In elk geval moesten we weer
teruglopen, want mijn moeder kon zich niet identificeren en hoewel ze iedereen
kende in het hele stembureau en ook de mensen die zich in rijen verzamelden,
moest ze toch terug om haar ID te gaan halen. Het deed me denken aan een
schoolfeest. ‘Ja maar het gaat niet om dat ik je eventueel ken, het gaat erom
dat je kan bewijzen dat je bent wie je bent, ook als ik je niet ken.’ Gelukkig
was mijn moeder niet dronken en woonde ze niet ver weg.

We gingen dus voor de tweede keer op pad om te stemmen en
niet lang daarna nam ik zelfs de bus om voor de derde keer een stembureau op te
gaan zoeken, zodat ik zelf ook mijn weldoordachte stem uit kon brengen, ditmaal
linkser dan ooit. Blijkbaar krijg je dat als je jezelf hebt gevonden. Dan weet
je ineens zeker waar je op stemt.

Ik ritselde een cappuccino bij de Starbucks en voor het eerst in tijden kon ik mijn eigen naam zeggen en schreef ze die gewoon op. Maar dat was op een kaartje want ik kreeg mijn cappu in een witte beker, omekot, zo fijn. 

Maar toen ik terugging naar de ingeslapen plaats die
Zoetermeer heet, hield ik me een paar uurtjes in de bibliotheek op. Ik wilde
eerst in een van de grote stoelen gaan zitten vlakbij de leesboeken, maar daar
was een soort markt voor doven en slechthorenden, maar ik zeg je, ze maakten
een hoop lawaai. Dat mag natuurlijk, het is een markt, maar dan denk ik, voor
wie doe je dat, want voor de mensen op de markt was het zeg maar, kortgezegd
niet nodig en voor mij als nietgegadigde voor de markt, was het ook bepaald
niet nodig, ik heb dat nog even hardop gezegd, dat het voor mij niet nodig was,
dat daar geen misverstand over bestond, maar het hielp vrij weinig want er
bleef lawaai. Toen heb ik illegaal leesboeken meegenomen naar een plek in de
bibliotheek waar het wel rustig was en heb ik daar onwijs lang in de biografie
van Bernhard zitten lezen.  De biografe
van Bernhard heeft ook een geweldige biografie over Annie M. G. Schmidt
geschreven en die van Bernhard is ook weer heerlijk om te lezen. Wat een vent
eigenlijk. Maar dat heb ik altijd gevonden. De reacties die die vent oproept
altijd.