Weet je wat het was, 

na een nachtelijk skypeavontuur had ik vanochtend dus onwijs weinig zin om op te staan. En het moest wel, behoorlijk vroeg ook, want ik moest om tien uur op mijn nieuwe werk zijn om boeken te halen en kennis te maken met verschillende sectieleden. En natuurlijk de administratie, de concierges en de roostermaker. Want die zijn hetbelangrijkst. Dus ik was al vroeg op weg.

En met een enorme tas, want ik was vandaag weer van alles
van plan.

Na de Beverwijkse scholengemeenschap te hebben verkend,
alwaar ze me al in paniek probeerden te krijgen, maar, lachend, dat lukte niet
echt, jammer joh, ging ik linea recta door naar een echte stad, Rotterdam.

Ik had daar vorige week nog als een malle geldschieters lopen
werven en ik wist toen nog niet of ik het op donderdag tot aan Capelle zou
redden om zelf te lopen tijdens de sponsorloop. Maar dat lukte.

En dan komt nu een verslag van de race in selfies. 

Elke
selfie staat voor een rondje. 

Ik werd door verscheidene mensen gesponsord per
rondje, maar als je dit nou toevallig leest 

en je denkt: ik ben ook best bereid
wat geld te geven voor die zeven rondjes waarmee ze zich in het zweet heeft
gewerkt, dan sta ik geheel open voor dat gebaar. 

Ik ben te bereiken op jiplootens@planet.nl, maar dat wisten jullie natuurlijk allang. 

Ik ken wat kinderen die een toekomst zien opengaan door dat geld. 

Als je die kinderen ook wilt kennen, moet je nog even spieken op 26 december,
tweede kerstdag #plog.

Onze verbaasdblije blik. 

Als je dan die docenten zo bekijkt, zegt Marloes, zijn jullie net de Newkids. Nou valt mee, vond ik. 

Oke laat maar. 

Marloes en ik konden ons maar met moeite losrukken van het
scholengeluk aan de alkenlaan, onze verwoede pogingen ten spijt. Uiteindelijk
reden we tegen zessen naar het huis van Marloes alwaar ik tegen de
verwachtingen in, ging douchen. Gelukkig mocht dat.

Het was vooral erg tijd om naar een kroeg te gaan waar we
konden drinken en eten. Maar ja, in zo’n mooie stad, met zulk mooi weer. Even toeristen uithangen.

Want je kunt hier niet doorlopen. Wat een prachtig
kunstwerk. 

En wat een fijne herinnering aan de markthal in Sao Paulo. Echt heel
graag wil ik dit aan Renata laten zien in het echt.

Daarna hadden Marloes en ik een hormonaal onderonsje met
bier dat door vrienden van Pim in Friesland gebrouwen wordt en met sate en
burgers. 

En met heel veel dingen die we nog niet of allang een keer besproken
hadden. 

En Erasmus dat was me er eentje, die gooit gewoon lines terwijl we dit net overdacht hadden. Heel de aarde is je vaderland.