Dat is nog eens wakker worden. 

Ik zette m’n gedicht op Facebook en wenste m’n lieverds succes. Voor de ploglezers zonder Facebook (helden!) of zonder mij op Facebook hierbij: veel succes dit jaar. 

Marloes stuurde me een van de redenen waarom ik me vandaag heel erg gelukkig voelde. Ze stuurde er nog een paar, maar die zijn niet voor herhaling vatbaar. 

Mijn schooltje daarentegen ligt er weer lekker bij. Nieuwe week. Zou ik dezelfde juf hebben?

Nee! Ik heb een meester! Guillermo. En een grotere klas. Guillermo gaat ongeveer twee keer zo snel als Elena en we krijgen vanochtend de verleden tijd en de werkwoorden gustar en doler. Het is een taalkundig feestje met onderwerp en meewerkend voorwerp en dat dan in het Spaans. Me gusta.

Na schooltijd verdwijn ik in het park tussen de bananenbomen. Ik ga op zoek naar het definitieve hotel van Laura. Je moet wat in je eentje. 

Laantje. 

Hee. Valencia CF speelt hier. 

Dit is geen stadion maar vier steile tribunes. Zo oldskool. Ik wil hier een wedstrijd kijken. Zo graag. 

‘Sorry dat we er een teringzooi van maken. Het wordt beter.’ Of niet?

Op de rotondes vind je de vreemdste kunstwerken. 

Lekker hotelletje hoor Lau. Doen we. 

In het park hangen de bladeren heel laag. Ik loop dus bukkend en slalommend naar huis. Onhandig, denk ik nog. Totdat ik twee Spanjaarden zie lopen. Rechtop lopen ze langs me. Hun neus komt ongeveer bij mij tot aan m’n elleboog. Vandaar. 

Ik heb het gehad met het lopen. Ik neem een bus. 

Stopt gewoon naast mijn eigen straat! Ik heb echt geluk vandaag. 

Tijd voor wat boodschappen. Ah. Water. 

Ohnee mensen. Het water raakt op. 

Zit ik weer. Ik kijk nog of ik Milan zie, maar helaas. Geen selfie vandaag.

#selfie met Sophie. Ook leuk.

Zij ligt gewoon dr huiswerk te doen he. Ja, Guillermo heeft ons huiswerk opgegeven! Het is me wat. We worden echt gedrild nu hoor. 

Dit gebeurt er naast ons. Is toch hilarisch. 25 pogingen en dan zie je alsnog dat het niet werkt. 

En ik heb m in een keer! Sta je dan. Op mijn plog. 

Ja daar moet ik om gniffelen ja. 🙂

Sophie maakt een picca. Ja, we steunen elkaar in het alleen op reis zijn. 

Zon gaat onder. 

Mooi. 

Ik doe echt mijn best, maar om half elf is mijn eten op en mijn afwas gedaan. Langer kon ik het niet volhouden. Als ik straks ga slapen om half twaalf gaan die wausen hier buiten nog rustig zitten kanen. Is toch bizar. Ik had gewoon honger. Klaar. 

Huiswerk gedaan. Braaf.