Dit zijn de resten van mijn ontbijt. In de gootsteen. 

Kijk eens hoe blij ik word van een beetje ontbijt. 

Terwijl ik rustig zit te schrijven op de bank, komt Stefan binnen. Nieuwe huisgenoot. Hij is ook zo weer weg, want hij heeft een beter appartement gevonden (dat wist ie al voordat ie dit zag, ik vind het verdacht) (maar ik geloof wel dat ie gelijk heeft…). Overigens. Als ik vanmiddag niks te doen  heb, mag ik hem op Facebook een berichtje sturen. Tuurlijk. 

Ik heb een heleboel te doen Stefan. Ik heb hier nog honderd opdrachten. 

En daarvan ga ik er eentje doen. Maak een wandeling en maak er een lijst van. Dit is een makkelijke opdracht. Dit doe ik elke dag al. 

Maar we gaan op pad. Ik neem eens een andere route naar de tram. Langs plekken die ik heb gevonden op internet. 

Dit is zo’n plek. Het schijnt een heel leuk winkeltje te zijn. Met tapas en boeken. Ofzo. Ben erg benieuwd, maar het is natuurlijk zondag vandaag. Wordt vervolgd. 

Dan ga ik naar dit hotel. Om te kijken of Laura dit een leuk hotel zou vinden. Ik kijk ook in de kamers met de mevrouw van de schoonmaak. Het is erg leuk, maar we doen het niet. Jammer. Laura heeft een heel ander hotel gevonden intussen op internet. Wordt vervolgd (2).

Er komt een vliegtuig overvliegen. 

En ik zit intussen weer met mn gat in t zand. 

Mooie vlag. 🙂

Vlakbij mij ligt een stelletje. Die zijn vergeten dat ze op het strand zijn. Of niet, maar ik zie in elk geval wat er in haar broekje gebeurt. En verderop staat een mevrouw een sjaal te breien. Je kunt het maar fris hebben, 

Kijk nou wie ik daar zie. Een neger! Nee grapje. Het is wel een neger, maar niet zomaar eentje: het is Milan. Hoe bestaat het? Het IJsselcollege. Je ziet ons ook overal. 

Ik loop weer terug. Helaas dames, geen selfie met Milan weten te scoren. Volgende keer beter, hij zit hier nog tot dinsdag. 

Mooi.

Ik loop terug nar de tram. Ook dit is het stralende Valencia. 

Kijk eens wat een voedzame maaltijd! En dat na half negen!