Ik ga echt niet lopen vandaag, maar wel even naar Anne en Max. Met de bus dus. 

Ontbijten met Marijke. 

En als Marijke weg is, moet ik nog even nakijken. Met een Long island natuurlijk. 

Ik schrijf mijn speech voor de diplomauitreiking.  

En dan verhuis ik naar buiten. Daar kijk ik nog wat betogen na. 

Dit krijg je bij Anne en Max als je een kraanwater bestelt. De volledige groentetuin erbij. 

Ik loop naar huis en zie een en al bedrijvigheid op de terrasjes. Het is ineens lekker weer jongen. 

Dit vind ik dus echt een vreemde ontwikkeling. Bedank je meester of juf. Waarvoor? Dat ze hun werk doen? Want is dat vreemd? Dat ze elke dag werken? Het is net zo raar als dat mensen tegen mij zeggen: “Veel plezier deze week.” Tegen alle andere mensen in Nederland zeg je: “Werkze.” Maar tegen een docent zeg je: “Veel plezier.” Gelieve niet op me neer te kijken als ik zo’n bui ben… En ja, ik realiseer me dat ik hiermee ook al mijn eigen bedankjes heb afgeschreven…

Ik zet het stretchertje klaar. 

Want we gaan even gedegen zonnen. 

Dat mag ook wel. 

High tea op z’n Jannekes.

Erik komt langs. 

Zullen we samen eten? Ja lekker. Loop je dan eerst met mij mee naar kantoor. Tuurlijk. 

Erik leent z’n camera uit. De huurder is onherkenbaar gemaakt. 

Erik kookt vis. 

Jee, er is ook wijn. 

En poezen. De dag is weer compleet. 

Vino. 

Erik, vino en poezen. 

Ik schrijf nog twee kaartjes. Die doe ik morgen op de post. 

“Kijken we ook nog even ZKO-ALG?”

“Alleen als je het licht aandoet." 

Oke.