Het is heel vroeg en ik heb stress om een poster en dit is mijn outfit.

Eerst maar eens dat van die poster oplossen. Wat een gedoe. 30 euro lichter kom ik een half uur later weer naar buiten. De man achter de balie heeft een oeverloos verhaal opgehangen waarbij hij in zijn beste Nederlands de verbanden heeft geprobeerd duidelijk te maken tussen cultuur, studeren, een strategie hebben en drugs gebruiken. Dat laatste heeft hij niet genoemd, maar dat was wel het enige verband dat ik legde toen ik weer naar buiten liep. Posterprobleem opgelost. Dat het zo vroeg was ook. 

Hij hangt. En nu rennen. Ik zal maar geen meelijwekkende verhalen ophangen als: ‘Daar moet je dan vijf jaar voor studeren, plak je posters op het raam van een middelbare school om half negen ’s morgens.’ Lijk ik op een man die bij de Multicopy werkt. 

Hier heb ik me voor gehaast. Vergaderen. Over de examens. Heel nuttig, maar mijn lievelingsklasje zit in de helft van de uren die ik per week met ze heb, nu zijn huiswerk te maken. En ik zei nog zo: maak de oefentoets. Dovemansoren. 

Volgende vergadering dan maar. Kan ik asjeblieft een leerling spreken vandaag? (Ik spreek er uiteindelijk zes en ze hebben gelukkig allemaal een probleem)

Zo’n stickie he, bevat dus alles wat ik weet over Nederlands op het Ijsselcollege. Ik verzamel. Dan hoeft mijn collega niet alles opnieuw uit te vinden volgend jaar. 

Weetjewat, anders gaan we nog even vergaderen, joh. Dit is trouwens de enige stoel in het auditorium waarop geen piemel is getekend. Is dat een pedagogisch aanwijsbare fase eigenlijk? Dat men piemels tekent in een bepaalde leeftijdscategorie?

#selfie lootensvogesboogert

Aanstaande maandag staan jullie hier niet. Dan komt Obama. En een Boeing 777, volgens Giel. 

Trap er niet in mensen. Ik stemde vorige keer VVD en sta nog steeds elke dag stil. Of bedoelen ze: je stemt pas VVD als de brug dicht is en er geen file staat? Nee ik dacht ook andersom. Maar dat zou betekenen dat ze nu in Rotterdam geen Nederlands spreken… Of ben ik nu aan het redeneren? Als een volslagen idioot? 

Ja dat krijg je van zo’n dag. Dan ga je patat bakken. 

Twintig minuten nakijken, vijf minuten lezen, twintig minuten nakijken, vijf minuten lezen… Aanradertje hoor, dit boek. Prachtig. 

Dit, precies dit gevoel. Dat iemand een gevoel dat je niet kan omschrijven opschrijft, zodat je het herkent. Als jij het omschrijft denken mensen: Huh, spoor jij wel? Maar als Wieringa het doet, denk je: ja dat. En verder niks.

Gaan we nou ineens yoga doen?

Poes wil er niks mee te maken hebben.