Even croissantjes halen. En voer voor mijn vee.
Hee, die hadden we gemist. Gevoederd kijken we een fijn nieuw afleveringetje.
En dan met de bus naar de stad. Dat is nogal een eind namelijk. Niet. Maar het is koud en ik heb vannacht ook al het hele stuk gelopen. Dus.
Hee, daar zit een leuke juf met nakijkwerk. Daar kan ik wel naast gaan zitten.
Daar zit ik al.
En deze stapel heb ik bij me.
Daar heb je die soep weer. Maar deze komt niet uit een blik. Waar is #Max nou?
Max is er niet vandaag. Maar wel deze mensen die vertrekken per tandem. Ook wat waard.
Even mijn nakijkwerk opvrolijken. Hee, is Max er toch?
Ook bij daglicht een stad om verliefd op te worden. Over een paar maandjes lekker met een bootje een rondje…
Zoete aardappel. Dat is dus een aardappel, die geen aardappel is, maar een undercover knol. En hij is niet kapot te krijgen. Na een half uur 200 graden piepte hij wel anders trouwens.
Ah, dat is smakelijk eten. Ik ben serieus.
