Direct na het ontbijt haalden we deze buit binnen. Marloes en ik hadden die nacht wat aanwijzingen verzameld. Ik hoop dat ik genoeg van deze momenten verzameld heb, voordat mijn eigen kinderen zo glashard tegen mij aan het liegen slaan, want ik kan er nog niet aan wennen. 

Er waren dus een paar gasten die niet mochten skiën vanochtend en ik zeg niet dat het deze jongens waren. 

Ze misten er niet veel aan, want het was kut skiën, maar dat kwam waarschijnlijk doordat het de derde dag was. Of omdat mijn skischoen te groot was. Of om andere redenen. Feit bleef dat het kut was. En ik was erg toe aan deze. Kaisersmarr’n.

Marloes gelukkig ook. En er is niks mis met haar vingers.

Jaggie moet er nog een beetje aan wennen allemaal. Zoals je van zijn gezicht af kan lezen.

Ik kan wel zeggen dat deze jongens niet hun skipassen in hoefden te leveren en laat ik eerlijk zijn: dat verraste mij ook. Je kunt zien dat Freek ertussen staat en dus onze afspraak is nagekomen. Ze gaan vrij skiën met Mark. En zonder Jaggie dan, want dat zou wel eens zijn dood kunnen worden.

Marloes en ik staan hier heel blij te doen. We gaan het weer proberen.

Toen werd ik een menselijke kegel en een dikke Oostenrijker werd een menselijke bowlingbal. Het duurde lang voordat ik weer overeind stond, maar dat was vooral omdat Marloes en ik elke keer in onze skibroek piesten als we elkaar aankeken. 

Tijd om schnaps te drinken met Jaggie.

De beste skilerares van Huski staat ons op te wachten bij de bus. Ik word zoals je ziet erg blij van de bus.

Hongerig staan ze in de rij voor de soep. Er is vandaag niemand jarig. Maar er hangen nog steeds slingers.

Dit is de soep.