De dag begint weer heerlijk bij de gondel. Kijk ze nou eens leuk zijn.

Hier nog zo’n stelletje. Wat een blij zootje.

Marloes en ik ontdekken een geweldige piste. Als een bospaadje langs de bomen. Iets verderop staat Arie de Bruijn. Hij is het niet echt, maar hij lijkt erop. En zo hebben we weer iets om te lachen.

Dat ziet er dan zo uit. Maar ik weet niet zeker of ik hier lach om een Arie-de-Bruijn-grap van Marloes of om Jaggie die zich heeft verkleed als Jagermeister-Sinterklaas. Het is in elk geval allebei hilarisch.

Stefan heeft mijn shirt niet goed gelezen en duwt iemand in de sneeuw.

Koen voert Alex kauwgom.

We kunnen weer gaan!

Loes, Marloes en Koen doen alsof ze Duits zijn. Het gaat hen goed af.

Marloes kan er overigens geen genoeg van krijgen.

Dit is de hele groep. We zijn blij. Hiervoor hoorde ik dat ik mijn waardevolle spullen opzij moest leggen. Ik begreep hem. Hierna werd ik bedolven.

Toen zag ik er zo uit. Dat valt nog mee. Marloes lacht me hier uit.

We gaan weer de bus in. En nu weer echt de hele nacht. Hier gaan we de filmpjes van de vrije skiërs kijken. De groep onder leiding van Mark die hen op plaatsen heeft gebracht waar we niet voor verzekerd zouden zijn. En naast ons in het gangpad staan, mag eigenlijk niet. Maar ik zeg er niks van. Ze mogen dat lekker zelf beslissen. Van mij. 

Ik schreef ook nog een gedichtje. Of vier gedichtjes eigenlijk. Voor de gekke boys. Omdat ik zo ontzettend trots op ze was. En dan kan ik het maar beter opschrijven. Het gedichtje is hier terug te lezen. De persoonlijke gedichtjes natuurlijk niet.