Weet je wat het was,

ik vind het best spannend. Met de bus naar Centrum West. 

Dag lelijk Zoetermeer. Tot over twee weken. 

‘Kun je iets voor me meenemen?’ vroeg hij gisteren. ‘Als het maar geen drugs is.’ ‘He jammer, doe dan maar een T-shirt.’ Laten we het er maar op houden dat hij Rotterdam nog niet gezien heeft. 

JA. 🙂

Na tien uur ben ik op Atlanta. Ik heb de hele tijd gegeten in het vliegtuig en toch heb ik weer honger. 

Goed plan. In een fortune cookie. 

Vanaf deze prachtige plaats bij de gate bekijk ik andere vliegtuigen. Ik vind het fijn om er een paar op te zien stijgen, zonder dat ze gelijk weer neerstorten. Geeft vertrouwen. 

Boekje en mijn spulletjes. Nu duurt het niet lang meer.