Weet je wat het was, 

Laura is steeds heel vroeg in de weer met bedjes en handdoeken. Ik slaap dan nog. 

Ik lees dit prachtige boek, dat ik kreeg voor mijn afscheid uit Beverwijk. Het is echt een van de mooiste boeken die ik ooit las. 

Ik waag mezelf even buiten, maar niet lang, want warm en veel mensen. 

Dit kan nooit fout gaan, want het moet nog geschild, zegt de website van de maag-lever-darmstichting. Maar hee, Janneke die een mandarijn eet, schrijft de datum in de agenda, gaat nooit meer gebeuren. 

Zon gaat prachtig onder hier. Voor niks komt ie ook weer op trouwens, maar dat duurt weer even gelukkig. 

Gezellig. 

Laura’s glas. Dat van mij was niet om aan te zien en ik had de puf al niet meer om hem op de foto te zetten.