Weet je wat het was,

We gaan gewoon een excursie doen, ook al zitten we heel all-in. Even kijken hoe de rest van Bodrum eruit ziet. 

Halte een: het amfitheater. 

#amfiselfie

Ik zit. 

Even parmantig Jip. 

Kijk zoals ik. 

Ik vind dat die oude Grieken (ja want die zaten hier toen) nog zo gek niet waren als ze gingen vergaderen. 

Met zo’n uitzicht wil ik ook wel vergaderen. 

We gaan weer. 

Oke, ik kom eraan. 

Halte twee: een ruïne van iets. 

Ja het heeft inderdaad zijn beste staat gehad. 

Fort is ingenomen. Duidelijk. 

Twee vingers in de lucht. 

Op naar de volgende halte. 

Windmolens. 

Nou ja een windmolen. 

En zijn ingestorte broertjes. 

Bodrum is wit. Alle huizen. Dat vind ik erg prettig. Dat was zo omdat de Grieken dat wilden. Tuurlijk. 

Hier zie ik er best blij uit. Ik doe mijn best. 

Er staat een wensboom. Laura is gegrepen. 

Die hangt een hartewens op een servet in de wensboom. 

Nou ik weet het niet met die wensen. 

Er zijn nog veertig wachtende voor u. 

Ik wacht hier wel even. 

Kasteel in de verte. 

Daar. 

We gingen ook kijken bij een goudsmederij, waar een vrouw ons uitleg zou geven, maar ze heeft alleen in gebroken Nederlands vertelt waar je allemaal haar goud kon kopen. Ach, dat is ook een uitleg, zou 4havo zeggen. Is ook. 

Ze wenste ons nog wel een goede gezondheid toe en die kan ik best gebruiken, dus ik heb hem aangepakt. 

Bij de volgende stop, een leerfabriek, krijgen we een modeshow en kersensap. Nee echt. Rose had ik niet aangekund nu. 

Deze meneer geeft uitleg over leer. Maar nu echt. 

Modeshow. 

Iedereen mag meedoen. 

Ze vinden zichzelf de bom. 

Als we eenmaal in het hotel aankomen, begint net de maaltijd. 

Het is dringen geblazen. 

We doen zelfs een avondprogramma, het moet niet gekker worden. Dat wordt het ook niet.