Weet je wat het was, 

mijn moeder had, denk ik, iets goed te
maken, want op zaterdag kreeg ik ineens dit enorme ontbijt voor mijn kiezen. 

Verder werkte ik de hele dag de literatuurles voor mijn nieuwe 3V door en dat
was veel werk, en daarbij houd ik niet van literatuur, dus het was een behoorlijke opgave. Ik bereidde wel alles voor de hele week voor op zaterdag. Dan heb ik dus zondag vrij. Maar ik had het afgelopen half jaar elke dag vrij.  Mijn laptop vond het ook een opgave en wilde de hele tijd opgeladen worden. 

Mijn moeder zorgde de gehele dag voor dat ik ook opgeladen werd, de
koppen thee en pizza’s waren niet aan te slepen. Zij maakte intussen het hele
huis schoon, maar ik heb uit betrouwbare bronnen dat dat overal in het land
gebeurde, het zal wel een voorjaarsschoonmaak zijn geweest zonder dat iemand
mij had ingelicht. Niet dat ik me er mee bezig had gehouden als iemand mij wel
had ingelicht, want tot woede van mijn facetimende schoonmaakgenoot heb ik al
in maanden geen wc-borstel aangeraakt, laat staan een stofzuiger.

De hele week hadden we intussen de zusterapp goed gebruikt,
want we hadden plannen om het op een zuipen te gaan zetten en wonderlijk genoeg
gebeurde dat ook. Ik ben net omgekleed en kijk wat verbaasd, omdat mijn make up gelukt was, ik had het niet aan zien komen. 

Deze zus was aanwezig. 

En deze ook. 

Er werden allerhande selfies geschoten en ook veel besproken,
want jeetje wat gebeurt er veel. 

Vrouwen samen in een cafe met drie wijn, dat
kan alleen maar hormonaal veel oeverloos verhalen opleveren en zo ging het dan
ook.

Ik weet wel dat ik op de heenweg gewoon mijn lampjes aan
had, over de terugweg kan ik alleen maar zeggen, dat ik niet zeker weet of ik
mijn lampjes uberhaupt aan mijn fiets had gebonden. 

Wat ik wel weet is dat het
licht van de paprika’s van Wilbert zijn vader in mijn gezicht scheen toen ik
ging slapen, maar dat kan ook de maan zijn geweest. Al die natuurlijke
verschijnselen deze week, ik ben het kwijt.