Goedemorgen. Ik word wakker in een lelijk shirt. Niet mijn woorden. Ik vind het een mooi shirt. 

Maar het schijnt niet hier op te lijken. Nee feitje. 

Gisteravond liet ik mezelf van mijn beste kant zien, toen ik mijn tas met portemonnee buiten op de patio liet liggen. Mijn geld moet dus even drogen vandaag. 

Het plein van de Tribunales als het een beetje schemert rond zeven uur. 

Wat een stad. 

Daar komt Sabine. Keurig op tijd zoals altijd. Grapje. Ze heeft Angela bij zich. Die komt uit Rotterdam. Hèhè. Eindelijk een normaal iemand. 

We gaan naar een voorstelling kijken, naast Teatro Colon. Want in Teatro Colon is het een beetje te warm. En te duur. 

Er is geen plaats, dus we zitten op de grond. 

Maar dat is niks erg, want de grond is lekker warm. 

Het is Grieks ballet, deze avond uitgevoerd in Napels. Een paar uur eerder, dat wel, maar direct daarna hier op het scherm. Als je goed kijkt, herken je misschien de twee mensen op het bankje op de voorgrond. Stom toevallig het Amerikaanse stel dat we in de pub tegenkwamen vorige week zondag. Hoe is het mogelijk? En dit is niet eens het gekste van de avond. 

Taxi naar Palermo. Groene golf 2.0.

Want het gekste vertelt Angela nu aan mij, kijk maar naar mijn gezicht. Ze komt eigenlijk uit Zoetermeer en haar ouders wonen daar nog steeds. Heel dichtbij waar ik woonde. En daar ging ze ook naar school. 

#kanniewaarzijn #geloofikhelemaalniksvan 

Sabine is ook aan de verbaasde kant.