Ik zat achterovergeleund achterin de klas. Ik wist wat er gebeurde en waar ik op kon reageren. Maar het liefst reageerde ik gewoon niet. Liet ik de les aan mij voorbijgaan. Weer vroeg ze om na te denken over de zin van het leven. Ik was er vrij zeker van dat ze mij niet om een antwoord ging vragen. Ik was niet degene van wie ze een antwoord verwachtte. Het leven heeft geen enkele zin. Maar dat maakt toch ook helemaal níets uit? Waarom zou het voor iemand zin moeten hebben? We zitten de godganse dag in een lokaal naar een docent te kijken, die er met zo weinig vanaf weet als wij. Als ik in de vakantie tot drie uur in bed blijf liggen en daarna een pak frikadellen in de frituur gooi, wil thuis altijd wel iemand weten of ik nog wat ga doen vandaag. Ik doe toch wat? Ik gooi frikandellen in de frituur! Heeft dat zin? Nee. Ik heb trek in frikandellen, dus ik maak ze klaar en ik eet ze op. Maar ik word er niet beter van, niet mooier van, niet slimmer van. Ik snap niet waar mensen zich zo druk over maken. Want als ik alles alleen maar deed om er mooier, slimmer of beter van te worden, was ik de domste persoon op aarde. Waarvoor doe ik dat namelijk? Voor niks. Als ik rustig een dag chill, ik drink wat ik wil, ik eet wat ik wil en ik smoke wanneer ik daar zin in heb, dan heb ik een mooie dag. En als ik feest en uitga en een chick neuk, dan heb ik het gevoel alsof ik leef.

Wat heeft het voor zin? Geen fuck. Maar als ik de dag daarna doodga, heb ik er geen moeite mee. Want ik heb genoten.

Ze keek me aan. “Nog iets aan toe te voegen, meneer Achterin?” Ik schudde m’n hoofd. Alles was al gezegd.