Wat deed ik op 24 augustus? #plog

image

Ik rij weer terug. Vanaf Rotterdam. Dit was het moeilijkste afscheid. Ooit. Jullie begrijpen intussen, er moet me iets van het hart. Ik ben verliefd. Hoe dat zit, lees je hier. 

image

Ik ben zo zenuwachtig als ik vroeger was als ik jarig was. 

image

Op Schiphol ontbijt. 

image

#selfie met Laura. 

image

#selfie met Carolien. 

image

Rugzak in de vliegtuigtas.

image

Weinig spullen heb ik bij me. Zo fijn. 

image

Papa en Wilbert helpen. 

image

Gelukt. Daar ga ik. 

image

Inchecken. 

image

Iedereen gedag zeggen.

image

En niet meer omkijken. 

image

Niet meer omkijken. 

image

Wachten bij de gate. (Nu ik alleen ben, kan ik het niet meer tegenhouden. Ik huil.)

image

image

#vliegtuigselfie zonder tranen. 

image

Daar gaan we. Deze staat natuurlijk op bij het opstijgen. 

image

Koud. 

image

Deze vriendelijke stewardess knikt af en toe bemoedigend. Ze ziet mijn tranen denk ik. Terwijl ik echt vecht. 

image

Valencia! We zijn er. 

image

Even op mijn rugzakje wachten. 

image

Duurt lang. 

image

Ik koop een kaartje voor de metro.

image

Dan de metro in. Ik zit.

image

En nog een stukje lopen. 

image

Ik ben er. Dit is mijn bedje de komende weken. 

image

En dit de keuken. Het is zondag dus alle winkels zijn dicht. Maar ik heb wel een watermeloen en een paar tomaten en eieren bij een Paki kunnen kopen. Die doen wel hun winkel op zondag open. Hij bood me een stuk van de keukenrol aan, toen hij mijn tranen zag. Ik kan het niet meer stoppen.

image

Maaltijdje. 

image

Kijk eens even. 

image

Ik krijg geen hap door m’n keel. 

image

Of dat nou komt doordat ik het gevoel heb dat ik mijn eigen arm heb geamputeerd of doordat ik mijn nieuwe gelukkig al overleden huisdier heb gespot, weet ik niet. Het één is minder prettig, het andere ondraaglijk.

image

Gelukkig zijn mijn vriendjes van Covert Affairs gewoon mee. 

image

Annie reist altijd. Dan kan ik het toch ook?

image

Tuurlijk. Gaan we zielig zitten doen?

De straat op. Verkennen. Hop. 

Ah, de Spaanse Jermaine zit om de hoek. Fijn. 

Hier wonen. Daar tekenen volksstammen voor. Die blijkbaar erg makkelijk hun leven thuis achter kunnen laten. 

Op de hoek zit Amigos. Dat is in Zoetermeer net zo. En wat blijkt? De mensen verven hier hun huis net zo groen als mijn ouders ooit deden…  Hardop zeg ik: Alles komt goed. 

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.

%d bloggers liken dit: