Deze uil leert vliegen. Hij komt net van de grond. Ik zie hem op Twitter als ik uitstel om op te staan. 

De eerste zorgen-appjes komen binnen naar aanleiding van dit bericht. 

De familie Reket is het bezorgdst van allemaal. Van Jermaine én Joelle krijg ik apps. 

Ik kom uiteindelijk toch op school aan. Ik weet niet meer hoe. En het eerste wat ik doe is een toetsenvelop vullen. 

Daarna mag ik surveilleren. Bij een toets Engels. Die zijn altijd zo bijzonder goed georganiseerd. Er zijn voldoende Engels-Nederlands woordenboeken bijvoorbeeld. Fijn. Als de leerlingen een brief moeten schrijven…

Het kopiëren van de brugklasfotos gaat niet zo makkelijk als gedacht. Even serieus. Dertig minuten voor 17,4 MB.

Ik mag een stapel nakijkwerk mee naar huis nemen. In mijn strakke (zeer strakke) planning staat dat ik dit in een weekend af krijg. 

Anke en ik zoeken een winnaar van de publieksprijs PWS. Het is even een bezigheid, maar dan heb je wel een paar winnaars. 

Marloes komt me halen. Ze is ook gezakt voor d’r Word-examen. Dat is jammer, maar nu gaan we lekker zuipen. 

Ik neem haar mee naar de Albert Heijn, dan kan ze m’n boodschappen dragen. 

We eten buiten. Poes vindt dat een goed plan. 

Maar dan wordt het koud. We gaan binnen zitten. Als Marloes even naar de wc gaat, trekt Poes een sprintje en gaat hij op haar (zijn!) plek zitten.

Hier gaat iets gebeuren.

We hadden nog iets te ‘vernietigen’.

Proost.

#selfie. Pim zou zeggen: wat is er mis met je vingers?

Oke zo kan ik het wel handelen. 

We zijn blij. 

Marloes is echt een dierenvriend. 

Ze houdt van ze. 

En zij van haar.