Ik blijf een half nachtje wakker. Ik schrijf. Eindelijk weer. 

En ik maak op de valreep een toets voor 4V.

Ik ruim mijn engelen op. En de rest van mijn huis. 

Zo netjes zag het er nog nooit uit. De mevrouw van Expats and Properties komt langs. 

Ze vond het een leuk huis, maar niet zo netjes als ik het vond, want ze kwam een andere keer foto’s maken. “Dan maak je het goed schoon.” Tuurlijk. 

“Wat kwam die vrouw doehoen?”

“Gaan we hier echt weg?” Poekie ziet de bui al hangen. 

Ik doe een heleboel niet ter zake doende dingen. En ik tank. 

Het is nogal druk bij het tankstation. Ik denk dat de drie scholen in de omgeving net pauze hebben. Het is dan ook al een uur of twaalf. 

Ik kan dus intussen deze foto bekijken. De boys zijn druk bezig met de rekwisieten. Ze nemen hun taak maar al te serieus. 

Dan doet zich een probleem voor. Mijn pinas is ongeldig. Want. De ING heeft mijn pas naar mijn oude adres gestuurd. Het huis waar ik niet vorige week uit verhuisde, nee waar ik al ZES jaar niet meer woon. En als ik de mevrouw vraag hoe dit mogelijk is, want dit gebeurde ook al met mijn creditcard twee jaar geleden, dan zegt ze (!!): “U bent zelf verantwoordelijk voor uw adreswijzigingen." 

JA. En ik ben ook zelf verantwoordelijk voor de betaling van mijn met 70 euro aan benzine gevulde tank. En dat is niet als met een brood mevrouw, dat u zegt aan de kassa: ik neem het toch niet. NEE, want je kan een tank niet meer leeggooien. NEE. Dus moet ik een schuldformulier tekenen (gelukkig al een keer gedaan met Thijs, hihi) en moet ik vanavond komen betalen. Echt. Fijn. 

Als ik op school kom en dit verhaal vertel, zijn de boys niet onder de indruk. "Arno pint wel voor je. Wat vind je van onze witte bordjes? Deze is niet even recht als de andere. We zijn de bordjes aan het beplakken.” Heel mooi jongens.

Sanam is ook aan het handvaardigheiden. Dus we maken een #selfie. 

Dan ga ik geld pinnen met Arno en Koen en eten halen. In de Koperwiek lijkt het wel Lourdes. Overal kreupele mensen. 

Voordat ik echt kan trainen (repeteren) voor het cabaret, moet ik nog even Word-examen doen. En, aangezien dit mijn geluksweek is, faal ik weer jammerlijk. 

Yvonne luistert goed naar de uitleg van een scène. 

Koen kijkt alsof ik gek geworden ben. 

Arno kijkt alsof hij elk moment in lachen uit kan barsten. 

Waarschijnlijk om Jorine, die intens grappig is. 

#selfie

Thuis kijk ik dit. Lekker opwekkend, zo’n zwangere voetbalster en Co.

Beter schakel ik over naar de eerste aflevering van seizoen 5 van Covert Affairs. Mijn lievelings. 

Annie en Auggie weer samen. 

Ojee, er gaat iets niet goed. 

Dan nog even Suits. “Pak Mike aan.”

“Nu raak je me, en dat heb ik liever niet, want ik wil sterk zijn.” Ik voel je Harvey. 

Terug naar de WK-studio. Hond Messi laat zich even niet zien als Hans Klok met de tafels gaat schuiven. Hachelijke onderneming. 

Hugo denkt er het zijne van. 

Hakim mimede nog wat hapjes in elkaar. Wat een dolle avond.