Ik word wakker in dit bed, bij Christina. 

We maken ons mooi na vier uur slaap. Oké, oké, zo mooi mogelijk dan. We hebben weer eens een feestje. 

Eerst even een balkon versieren. Voor het pasgetrouwde stel. 

Vlaggen hangen nog (dit heb ik dus donderdag gedaan, maar dat kon ik niet ploggen, want dan wisten ze het al.)

De gang. 

Het bed. Overigens zet ik in al mijn slaperigheid de foto van het spandoek in de familie-app. En zo spoil ik alsnog de hele verrassing. Goed zo Jans. 

Daar is de kerk. 

En daar zijn Anne, Rik, Milou en Sanne. Die doen belijdenis van hun geloof vandaag. 

Deze jongen maakt grote indruk op me met zijn getuigenis. Hij zingt Coldplay. 

Anne heeft ‘ja’ gezegd. (wat tegenwoordig altijd groot feest oplevert…) Ze mag knielen. Ze wordt gezegend. 

De kerkenraad gaat zingen. Ik krijg toch visioenen van een stadion als zoveel mannenstemmen een lied min of meer tegelijk zingen. Ik kan er niks aan doen. 

Ik rij naar Annes huis. Daar gaan we koffie drinken met veel mensen. 

Bij Annes huis is een andere kerk. Ik spot daar mijn vroegere docent Natuurkunde. Meneer Dercksen. 

Willem geeft Anne een cadeautje. 

Anya, Christina en ik drinken koffie. 

#selfie met mama. 

Als ik weer thuiskom, zie ik Eriks was. 

En een ‘cadeautje’ in de brievenbus. 

Het bleek een duur examenfeestje. 

Deze prachtig gestileerde foto laat zien dat ik de rest van de middag sliep. Ik kon niks meer. 

’s Avonds kon ik wel in de tuin. 

Met deze. 

En een poezenparade. 

Toen heb ik deze leeggelepeld en ben ik weer gaan slapen.