Wat gaan we vandaag eens doen? Voor veel geld met veel mensen naar veel muziek kijken en luisteren.

Daar moeten vitamines voor worden ingeslagen, dus dit wordt mijn ontbijt.

Op pad! 

Warm in de auto, dus even een beetje koelen. 

Hier hadden we nog het idee dat we er bijna waren. 

We moeten 69 volgen. Humor die Jan Smeets. 

Daar! Nou deze hadden we dus ‘gemist’. Ik had het wel gezien maar de hele stoet van auto’s ging verder rechtdoor. Dus toen waren we een beetje de bordjes kwijt. En de weg. Want de stoet loste op. Dus maar weer teruggereden naar dit punt. 

En dan dit werk. Anderhalf uur lang. 

Tenen van Christina. 

En toen kwamen we op deze weg. En die weg. Hadden. We. Al. Gereden. Toen. We. ‘Verdwaald’. Waren. We waren dus niet verdwaald, maar gewoon …dom.

We zijn er. En vele anderen ook. 

Die mevrouw hiervoor heeft dezelfde jurk aan als in 1970. 

Eerst maar eens kanen. Ja. In een plog beschrijf je je leven aan de hand van wie je tegenkomt en wat je met diegene eet. 

Christina is in overtreding, maar het is een heerlijke burger en ze begeeft zich in een grijs gebied. 

Ik ben ook in overtreding omdat ik hier al mijn rimpels laat zien. Maar hee, die burger. 

Die is Joe Bonamassa. Daarachter dan. Op het podium. Deze man is bizar. 

Ik laat uit pure wanhoop af en toe wat foto’s zien van Bullet Ray, de fotograaf van 3fm. De foto’s zijn mooi. En dan zie je een beetje wat ik zag, maar wat ik niet kon vastleggen. Deze bizarre man dus. 

Hij pleidooit voor het pak. 

Ik spot een leerling. Niet die man met het K3petje op. (Why!?) Maar dat meisje met het schattige jurkje en het hoedje. Anouk. Ik zeg het eigenlijk verkeerd. Zo ging het: Haar vader spotte mij, zei het tegen Anouk, Anouk zei niks totdat ik haar per ongeluk aankeek, weer wegkeek, ineens verbaasd terugkeek en toen zei ze heel droog: Hoi. Ik zag je al. 

#pinkpopselfie

Slushpuppie!

Mensen hebben bijzonder weinig plaats om te zitten. Als ik hiernaar kijk, ben ik zo blij dat ik vannacht niet op die camping slaap. 

De chaos begint zich op te stapelen. En overal gympies (deze zijn van ons) en blote voeten.

John Mayer.

En het zonnetje!

Bullet Ray zag dit. Ik ook. Grote blijheid. 

OMG.

Ik zie hem hoor!

Christina filmt ‘Half of my heart’.

Who says I can’t get stoned. ❤

Festivalgevoel. 

Pinkpopzonnetje.

Tijd voor water. 

Jeeee water! 

“Hee, deze mevrouw wil een selfie met me.” Tuurlijk. Mevrouw. Zucht. 

Dixie. 

Vliegende unicorns. Kan allemaal hier. 

Coens huisje. 

En dan. 

Wij zijn er klaar voor. 

“Speluh!" 

Mick fucking Jagger. Niet te geloven. 

Mensen gaan los joh. Niet normaal. 

Dit zie ik ook. Het podium was te klein voor deze man. Bizar. Move like Jagger krijgt een heel andere betekenis. 

En deze man is blij. De hele tijd. 

Sinds hij knetterstoned uit een palmboom viel, is hij nooit meer de oude geworden. Afijn. Wie naar Giel luistert, kent dit zinnetje uit zijn hoofd. Maar ziehier het bewijs. 

Bullet Ray kan best aardig momentjes vastleggen. 

Kijk hoe blij. 

Er zijn geen palmbomen voorradig, maar het maakt Keith allemaal weinig uit. 

Dit dus. Daar ben ik dus bij.

Luchtballon op festival. Dit gevoel. Dat is toch wel zo intens prachtig. 

De achtergrondzangeres die hier op het scherm verschijnt trekt op een gegeven moment haar strot even open. Ik val echt van de ene in de andere verbazing bij dit optreden. 

De man met het roze hoedje, zingt alle nummers woord voor woord mee. Met zijn handen in zijn zakken.

Kut, gesnapt. 

Ja hoor. We zijn bij de Stones. 

En dit zien we. 

Zoveel mensen. 

Het wordt langzaam donker in Landgraaf.

Elk nummer is een feestje. 

You make a grown man cry. 

Ja hoor. Vuurwerk. 

Hoppa. Doe even normaal anders.

Een uur later dan voorspeld, zijn de Rolling Stones klaar. En moeten we alle 70.000 naar huis. Jan Smeets vertelt op het podium dat we niet in paniek moeten raken. Dat doen we dan maar niet. 

Wij zijn blij!

In de auto luisteren we dit. We kunnen alles woordelijk meezingen.