Nou vooruit. Doe mij nog maar een afleveringetje dan. 

In Leiden konden we ineens zonuren optellen, dus ik kon de aflevering niet goed zien op mijn laptop. (problemen, problemen…) Zo kon ik het wel zien.

Met koffie op weg naar een trein. Die naar Amsterdam. Waar het koud is en waar nare mensen wonen. Heb ik gehoord. Behalve Anouk. Die is leuk. 

Dit krijg ik van Marijke. Ja. We zijn niet triest, we hebben vakantie. 

Als ik in Amsterdam uit de bus stap, sta ik gelijk voor de schoenenwinkel waar ik moet zijn. Bizar. 

Deze?

Of deze?

Oh… welke zal ik hebben gekozen?

Het is hier echt zo koud en het begint te regenen. Ik verveel me. Ik zeur. 

Hee, maar ik heb net nieuwe schoenen gekocht. Voor de bruiloft! 

Even overleg met Dylan over het examenfeest. Er komt een special guest en ik weet al wie het is…

En dan weer op pad. Wat is met die wind?

a&m. Er gebeuren onfilmbare dingen. Maar alsnog ben ik een blij mens. Gelukkig is er nog een Max die koffie voor me zet, voordat ik het vraag.  Deze Max is daardoor 800 woorden waard. 

Ik tref Marijke (hoe is het mogelijk?) en we lopen de Breestraat in voor eten. Marijke heeft een fiets aan de hand en ik moet nodig weer onder de zonnebank. 

Eten. 

Marijk, wat wil jij eten?

Iets met stokjes. 

Eazie. 

Ha gelukkig, de regen is weg. Nederland is veranderd in een angstig land. Het is onweer mensen. Doet rustig. 

Zonuren in Leiden. Opnieuw. 

 

Ik maak een moederdagcadeautje. 

Heeft iemand nog een Nederlandse serie voor me? Ah. Flikken. 

Lekker kopje thee. Dat kan ik zelf zetten. Daar heb ik Max niet voor nodig.