Ik mag weer op pad. 

Op Rotterdam Centraal maak ik een koffietoren. 

Want ik wacht op mijn zuster. 

Daar is ze. 

Het voorzetsel ‘naar’ gaat verdwijnen bij werkwoorden die al een verplaatsing bevatten (zoals ‘gaan’). Wat ik je brom. 

Hee, ik zie een clutch die bij die witte schoenen zou passen. Maar het is nog steeds niet de stijl die ik voor ogen had toen ik het jurkje kocht…

Bij deze winkel krijgen we koffie. 

En ik zie mezelf heel veel keer. Mooie winkel. 

We gaan lunchen bij de Bijenkorf. Dat is een hele belevenis. 

Water, veel water. Jack moet groeien. 

Ik zie deze trui en word een beetje blij. Maar daarna niet meer, want ik mag hem niet kopen. Maar daarna weer wel, want hee, vijftig euro gespaard voor Argentinië.

De Bijenkorfkleedkamers zijn iets minder inspirerend dan die van de Vanilia van daarnet. 

Nee, déze clutch is leuk. Ik ben er nog niet uit. (Wat een energie kost zo’n outfit. Kon ik maar gewoon een pak aan en dan twijfelen of ik het jasje uit mocht laten of niet. En dan daarna me volledig laten gaan op het feest. Was ik maar een man. Nou ja, dat van dat feest, dat kan een vrouw ook. Let maar op ;-))

Christina is helemaal blij met haar jurkje.

Dit is zo schattig. Als ik het hofje binnenkom, komt Poes me begroeten. 

En hij loopt met me mee naar de deur. 

Even knuffelen en twee examens nakijken en terugsturen en dan… ga ik alweer op pad. 

Naar Marijke. Daarachter staat ze voor me te koken. 

Ze kookt dit. 

En ze pictografeert mij. Ik ben een slecht model, want ik weet niet hoe ik moet kijken, dus ik doe m’n ogen maar dicht. 

De zon gaat ook nog een beetje aandacht lopen trekken. 

Wij doen de haard aan. En Wolf of Wall Street. En we praten heel lang. Over volgend jaar. Jammer voor Leo, maar we hebben het even druk. 

Oh. Hijzelf ook, zie ik. 

Leiden by night. Ook leuk. Minder spectaculair, maar alsnog.