Wakker worden slaapkop. Ik ga vandaag iets leuks doen. ‘Maak je niet druk,’ denkt Poes, ‘ik doe elke dag iets leuks.’ 

Ontbijt. 

En dan met de trein naar Arnhem. 

Om 11:43 zie ik de Arena. (Mijn telefoon doet vandaag raar. Om 11:40 doet mijn camera het ineens niet. Dus ik ga over op de camera van snapchat. Die heeft ineens allemaal nieuwe functies die ik niet ken. Ik ben er de rest van de treinreis mee bezig.)

Zwartwit, doet ie ook. 

Om 12:37 rij ik heel hard langs een bos. 

Eerst maar eens een terras. Met Citrosan voor Laura, want die is ziek. 

En koffie voor mij. (Er zitten ineens ook filters in snapchat.)

#selfie met Laura.

We kopen vandaag schoenen. Voor bij het jurkje. 

Dit is een heel goede optie. Want mooi. Maar niet wat ik in mijn hoofd had. Wel een fijne winkel trouwens. Ik mocht mijn jurkje even aandoen in het magazijn, zodat ik kon zien hoe het geheel stond. 

Zwart vind ik nog mooier. 

Dit was de winkel. Ik heb het jurkje weer uit. En mn gewone kleren weer aan. Hier deed mijn telefoon nog raarder, want ik had nu ook geen internet. Drama. 

Wat een mooie winkel. Ik ben echt een beetje verbaasd. Zo’n tijd niet gewinkeld natuurlijk. 

Binnenkort is een rekbaar begrip. Maar hee, ik mag toch niet shoppen. Dus ach. 

Of deze. Bij de Manfield mag mijn jurkje niet aan, dus u zult het even met de broek moeten doen. Van deze is de hak erg hoog. En dun. Dus nee. 

#mcdonaldsselfie

Ik ga van de glijbaan. (Niet echt, maar het lijkt zo, zegt Laura)

In de trein weer terug. Dan gaat ineens de zon schijnen. Tuurlijk. Ik luister Paolo Nutini en Kyteman. Heel fijn.

Thuis kijk ik dit. Ze lachen een beetje want dit was nog een grappige aflevering. Volgende week gaat het los. Met lekker veel drama en veel bloed. 

En ik kijk dit. Bij Olivia valt er niks te lachen, dat zie je gelijk.