Eigenlijk deed ik vrijwel niets vandaag. Ik werd om de bizarre tijd van 8:00 alweer wakker. Ik dacht: ik maak ontbijt en ik heb de hele dag voor me. Ik had al sinds gisteravond gedichtjes in mijn hoofd en die moest ik opschrijven. 

Maar toen viel ik weer in slaap. En sliep ik tot 15:00. En dit is mijn nog altijd beroerde gezicht zelfs na het douchen. 

Ik schrijf dus eindelijk de gedichtjes. En daarna haal ik inderdaad de nagellak van mijn vingers af, maakt u zich geen zorgen. 

Dan ga ik met mijn moeder uit eten. Doordat we er allebei niet op ons best uitzien vandaag, worden er geen selfies gemaakt. Maar er wordt wel ijs gegeten.

Hoppa. Voor Bassie. 

“Kijk je wel uit op die N206? Dat wordt de dodenweg genoemd,” waarschuwt mama mij. Ja mam, omdat er niets te beleven valt.