Dit gaat goed. De teller staat op 23.

Ontbijt. Het kan er dus echt elke dag ranziger uitzien.

Als je zo naar het huiswerk kijkt, is er van de logische volgorde in schoolboeken weinig meer over…

Echt wel.

Taalkunde in 5V. Ze willen niet, maar zijn eind van de les toch ineens allemaal over klankverandering aan het praten. Ha. Ha.

Thuis is Erik zijn was aan het draaien. En hij maakt een broodje oude kaas voor mij. Lief.

Ik koop er een koffie bij.

Zo laat moet ik de trein hebben.

Naar Deventer.

Met een voorbereidend boek.

Maar ik ben ook ineens op de pampa’s beland. Dit is toch geen Nederlandse natuur jongens?

Kijk dan. 

In Deventer staan Anouschka en Sylvana te wachten in de auto. De auto staat, zij zitten.

En Laura is er ook. 

We gaan naar Nielson!

Ho stop. Eerst Mac. Ik mag de bestelling doen. Achterin.

Erik stuurt me een foto van mijn vriezertje. Helemaal ijsvrij! Nog eens lief.

Maar ik eet ondertussen gestaag verder. 

Metropool. We zijn binnen.

Eerst maar eens wat drinken.

#selfie (Ik lijk naomi kromowidjojo wel met die armen. Niet met dat haar overigens)

Eerst een voorprogramma. Met een heel klein gitaristje.

Ze staan echt nooit stil.

Project Bongo.

Ah dat is meer een instrument bij die naam.

Tijd voor meer drank. Jack maakt een grapje.

Nielson. What else?

In afwachting van Nielson wordt Everybody van de Backstreet Boys gedraaid. Laura en Anouschka doen het dansje.

Daar is Nielson.

Hij gaat op de rand van het podium zitten en zingt voor de meisjes vooraan.

Nielson is blij om alles. 

Elk liedje is één grote blijheid. Hij zingt over “trillen op mijn benen, naast mijn schoenen,” en “ik steek mijn kop in het zand.” Zo simpel kan het zijn.

“Ik weet niet wat ik doehoe, oehoe.”

“Laat je niet kisten, zei de man bij de tram.”

Hee, staat ie ineens aan de andere kant van de zaal! Hadden we niet gemerkt. 

Even teruglopen naar het podium.

Hij speelde helaas niet ’zoals jij’. Toch wel zijn mooiste tekst, denk ik. 

Zo. Even los.

Lampje aan.

Trommelen. Hij kan ook alles hè, die vent.

Sneller dan het licht.

Hier lijkt hij op een leerling. Voor de mensen die mijn leerlingen kennen: raden maar!

De gitarist van Nielson. Ook al zo blij.

Klaar! “Dankjulliewel, jullie zijn geweldig, ik ben blij.” Zoiets vermoedden wij al…

Laura en ik gaan terug met de trein. 

Ik app met Laura’s moeder. Ik stuur een kameel.

We redden na hard rennen de laatste bus.

Uitgeput gaan we zitten.

En… tja.

Ontdek het verhaal van drie keer McDonald’s in 24 uur. -Maar dit is pas de tweede keer! Dan heb je de volgende dag nog niet gezien. 

In een mooi jurkje burgers kanen. Ik hou ervan.