De pindakaas is op. 

Ik betrap Poes op het aflikken van de dauwdruppels aan het bankje. Ik loop gewoon naar buiten en ik zie het, maar hij voelt zich betrapt en nu kijkt ie zo.

Hij snapt niet waarom ik met mijn telefoon in mijn hand blijf wachten en gaat dan maar poseren.

Zo hé. Mist.

Nog meer presentaties taalkunde van 4H.

Niemand wil naast me zitten. Zelfs niet op mijn rij zitten.

Ik laat deze foto eigenlijk te laat zien. Want je ziet dat dit niet vandaag is, maar in de bus tijdens de skireis. Marloes, Mark en ik hebben hier de grootste lol om onze surprise-eieren. Vandaag hadden Mark en ik een surprise-ei voor de reisorganisatie. De directeur kwam bij ons op gesprek na de mooie brief die we geschreven hadden. Mark en ik keken na afloop net zo blij als hier op de foto. Toch mooi. 

Raampje open. Oh… ik zeg het nog maar eens… het is lente jongens.

Dat is een tijd geleden. 

Daar aan de overkant, die linkse, dat is Erik. Hij ging heel hard. Toen stond het stoplicht nog op groen. Ik ging langzamer. Nu staat het stoplicht op rood.

Kijk daar staat ie. Nu is het wel groen. Dus ik mag.

Dat vraag ik me dus af hè. Hoe kom je bij die bovenste deur? En nog beter: wat gebeurt er als je uit die deur komt?

#selfie 

Ik doe de hele avond niks meer. Poes ga liggen.

Ga liggen.

Hehe.