Het is een stukje frisser dan gisteren om deze tijd. Maar het regent niet en we kunnen mooi fietsen vandaag.De muur heeft weer een nieuwe advertentie geschilderd gekregen. Niet verkeerd.De stad komt moeizaam op gang op zondagochtend. Zelfs Obelisco staat een beetje te koukleumen in de verte.En San Martin is ook net terug van zijn afterparty. Beetje shaky nog.Ik ga maar eens een koffie drinken, anders wordt het helemaal niks vandaag.Goedemorgen. ‘Toch wel een medialuna erbij?’ vraagt de meneer met het witte overhemd. Vooruit dan maar. Omdat het zondag is.Zo dat hebben we snel voor elkaar. Fietsjes staan klaar, we kunnen beginnen. San Martin is ook weer opgeknapt zoals je ziet. Hij kan er weer tegenaan vandaag.Het is een gezellige tour, we hebben een fijn groepje. En ik zit alweer in Caminito aan mijn koffie met empanada’s. Je zou kunnen beweren dat mijn leven niet meer is dan de opvulling tussen twee koppen café con leche.Even een vergezichtje van La Boca vanaf Parque Lezama. Meestal is dit een plek waar ik op mijn passagiers moet wachten omdat heuvel-op-fietsen nou eenmaal bij sommigen wat langer duurt. Vandaag heb ik geen tijd om op adem te komen, het zijn goedgetrainde fietsers. Op het gebouw een wat oudere geschilderde advertentie trouwens, maar dan wel weer met de naam van mijn neef, die afgelopen woensdag de memorabele leeftijd van twee jaar heeft mogen bereiken. Het mag gezegd.De tour is vroeg afgelopen, de fietsen moeten weer worden gebruikt. Dat weerhoudt mijn groep er niet van nog enkele vragen te stellen over Evita en Peron. En ach, ik vermaak me toevallig kostelijk als ik daarover praat, dus ik neem ze mee naar de ijssalon. In een onbewaakt ogenblik raakt echter een van mijn passagier rugzakloos en dan ineens verandert de tour in een bizar avontuur.Oom agent wordt gebeld en komt naar de ijssalon. Dan neemt hij ons mee voor aangifte in zijn boevenbak, die helemaal gestript is. Er is geen comfort meer aanwezig op de banken en een gepantserd wandje houdt ons op afstand. Een totaal ander beeld van de stad vanaf deze achterbank.Natuurlijk is het niet fijn om bestolen te worden, maar mijn passagiers houden het hoofd koel en we hebben geluk met oom en tante agent. Tante agent is trouwens een jaar of 22 en weet van wanten. Ze belt gelijk ook even het consulaat op zondag, die nieuwe paspoorten mogen gaan regelen. En zo lijkt alles best goed af te lopen. Naar omstandigheden.Of ik dan nog wel even naar het hotel kom, dan drinken we een borrel. Vraagt mijn groep.Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen. En zo zie je nog eens wat. Mooi hotel. En dan zitten we voor de derde keer met zijn vijven samen aan een tafeltje vandaag. ‘Het lijkt wel alsof je met ons op vakantie bent!’
Janneke Lootens 
Geef een reactie