Ik heb weer een paar weekjes in het hostel gewoond, in Palermo, Buenos Aires. De huisbazen waren op reis, dus ik mocht even de baas spelen. Een gewone week ziet er dan zo uit.

zondag

De ochtend begon met poes Tita die me wakker maakte om me de deur te laten openen. Ik ging weer terug mijn bed in. Ik hoorde ook een klop op de deur, maar omdat het niet aanhield, hield ik me van de domme en sliep weer in.
Ik hoorde de klop om een uur of tien weer. Toen maar even gaan kijken. Co van kamer 3 wilde een strijkbout lenen. Die hebben we. En de bijbehorende kast waarop een strijkplank gemonteerd is. Hebben we ook. Ik heb het hele gevaarte naar buiten gereden. Een niet te evenaren lawaai maakt dat op de stenen vloer. Ze wilde een blousje strijken. Dat was wel veel werk voor een paar kreukels.
Het weer zag er goed uit, dus ik maakte plannen voor San Telmo. Het was immers zondag.
Ik kwam langzaam op gang. Ik kreeg nog een opmerking van Elsa van kamer 3 dat de keuken er altijd hetzelfde uitzag. Ze doelde op de chaos aan de rechterkant van de gootsteen. Men wast goed af hier, maar ruimt nooit op. Ik doe dat alleen ’s ochtends, antwoordde ik.
Daarna de stad in gegaan met Vera. Die was te laat.
Het begon ook nog te regenen, net toen ik een typmachine vond en die wilde ik eigenlijk hebben, maar heb hem niet gekocht. Ik wist ook niet van welk geld, want ik had nauwelijks iets bij me. Had wel mijn schoenen bij me, maar door de regen werd er uiteraard niet gedanst.
Terug in het hostel, bleek het internet het niet te doen. Heb eerst nog zitten schrijven in de bibliotheek, om de paniek bij Elsa en Brazi, kamer 3, te sussen, want die wisten niet hoe ze het hadden zonder internet. Toen met een boek op bed gaan liggen. Eerlijk gezegd ook heerlijk rustig zonder internet.
Regende de hele avond dus had ook geen zin om naar buiten te gaan en mijn telefoonkaart op te waarderen. Planten hoefde ik niet te sproeien dus, maar de afvalbakjes in de badkamers moesten worden geleegd. Je kunt hier geen wc-papier door het toilet spoelen. Dus je begrijpt hoe de afvalbakjes gevuld worden. Moet je elke dag even legen anders wordt het een chaos die niet te overzien valt.

maandag

Ik werd vroeg wakker en kon zo beginnen met alle dingen die ik op mijn lijstje had staan. Een daarvan was natuurlijk het regelen van het internet. Kamer 3 zat in zijn geheel in de bibliotheek mij als hijgende honden verwachtingsvol aan te kijken. Ik ging eerst maar eens op zoek naar een plek waar ik mijn kaart kon opladen. Dat duurde even want ik was zowaar zo vroeg dat alle kiosken nog dicht waren in de nabije buurt.
Het was zowaar gestopt met regenen, dus de wereld zag er weer een stukje blijer uit.
Nadien geappt met de daadwerkelijke huisbaas van het hostel en die wist een oplossing die hij digitaal zou proberen. Het was niet binnen een uur geregeld en ik sloot de deur van mijn kamer, om niet de hele tijd de vragen negatief te hoeven beantwoorden.
Zo snel de rest van mijn lijstje afgewerkt, met opvallend veel dingen voor de school te regelen. Daarna nog naar de wasserette met het beddengoed van vorige week. Fruit meegenomen op de weg terug. Bananen gaan hard bij deze bewoners. Ook maar eens peren gekocht. Misschien vinden ze dat lekker.
Nog maar niet gesproeid vandaag op het terras. Na drie dagen regen vermoed ik dat de bamboe, de mandarijn, de avocado en het gras het nog wel een dagje uithouden. Poes Tita had haar vriend op bezoek. Ze hadden heftig woorden samen, dus het was een bijzondere ontmoeting. Een lampje en een kussen moesten het ontgelden. Gelukkig het grootste deel weer kunnen repareren. Ik doe vanaf nu de deur beneden maar dicht vanaf een uur of zes. Dan kan Tita geen ongenode bezoekers meenemen. Of bezoekers aantrekken die ze dan zelf weer weg wil jagen.

Dinsdag

Tina zou komen om het huis schoon te maken, maar is niet geweest. Ik appte om elf uur maar of ik iets niet goed begrepen had. Had ik niet. Het was zo dat ze toch maar woensdag kwam. Heb maar geen vragen meer gesteld.
Na alle lessen die ik vandaag had, de prullenbakjes verschoond, de keuken maar opgeruimd om tegemoet te komen aan de klacht van Elsa kamer 3 en de planten maar weer gesproeid. Bizar warme dag vandaag. Regen laat in tegenstelling tot wat mijn weerapp me continu probeert te beloven nog even op zich wachten.
Daarna om elf uur ’s avonds gaan tango dansen. Ik zeg nog steeds tegen elke man die me de dansvloer op vraagt: ik ben een beginner.
Pas aan het einde van de avond iemand tegenover me die dat juist erg prettig vond. Hij kon me nog van alles leren, zei hij. Ik knikte maar en dacht er het mijne van.
Naar huis gelopen. ‘Zoals wij Argentijnen doen,’ lachte mijn veroveraar.

Woensdag

Duurde vandaag weer behoorlijk voordat Tina kwam. Had de moed al opgegeven en was bovendien ook behoorlijk van de kaart van de fles wijn van gisteravond.
Twaalf uur een les gegeven bij mij thuis. Deze leerling komt altijd te vroeg en blijft tot de normale eindtijd zitten. Krijgt dus min of meer een kwartier per week gratis les. Weet nog niet hoe ik er iets over moet gaan zeggen.
Tina kwam tijdens de les binnen. Na de les met haar nog enkele mates weg zitten zuigen. Toen maar eens aan het werk gegaan. Naar de wasserette gelopen om de was van eergisteren op te halen. En toen lessen van de middag voorbereid.
Intussen de yoghurtmachine aangezet en brood bijgevuld. Fruit niet bijgevuld. Peren liggen er nog. Ze maken eerst dit maar op.
Omdat mijn hoofd een beetje duf was, vloog de dag voorbij en was het alweer vijf uur, tijd om les te geven. Bus 55 kwam laat en ik stond in de zon te smelten. Weer bijzonder warm vandaag. Hoefde niet te sproeien, want ik reken op behoorlijke regenbui. Alle ramen vast dicht gedaan.

Donderdag

Regenbui ook gekomen vannacht. Onweer deed de ruiten trillen en Tita schoof uit paniek haar nagels in mijn vlees. Gezellig dat ze op me ligt te slapen, maar soms wordt het al te intiem.
Voor mijn gevoel middenin de nacht wakker gemaakt door Co, kamer 3. Die stond aan de deur te kloppen. Ik zei nog, ja ja, kom binnen, maar Co begreep er niks van. Het was ook helemaal geen middenin de nacht, het was tien uur en dat was voor haar de tijd om uit te checken uit het hostel, dus ze had helemaal haar bagage naar beneden gehaald. In haar eentje. Wat ik knap vind, want toen ze binnenkwam vorige week heb ik haar met die koffers geholpen en ik heb drie dagen last van mijn schouder gehad.
Voelde me niet geweldig na de twee koppen koffie, gelukkig wel toen ik daarna een snel ontbijt naar binnen had geschoven en naar de wasserette was gelopen voor de lakens. Tina kwam vandaag toch maar niet.
Beetje jammer want we hebben een gastenwissel. Voor Co in de plaats komt Espa. Ik maakte dus maar direct alle bedden op. Groot verschil te zien tussen de meiden in hoe ze hun kamer achterlaten. Bij Duitje kamer 2 is het een chaos.
Rond vieren weer naar mijn eigen appartement om nog wat dingen op te halen voor de les en voor mijn collega’s die weer andere dingen uit het magazijn nodig hadden. Daarna direct door naar de middaglessen. Vuilnisbakjes hadden hun maximum bereikt. Gisteren nog gedaan, dus het doet je denken. Vriend van poes Tita niet meer gesignaleerd. Yoghurtvoorraad is in een dag al aanzienlijk geslonken. Morgen weer meer maken.
Heb tot half twee ’s nachts op gezeten om te wachten op Espa. Ze had een late vlucht, maar was erg snel van het vliegveld hier en had ook weer een enorm zware koffer. Ze moet toch twee trappen op, dus heb haar geholpen. Het is ongelooflijk wat die mensen allemaal meenemen. Vooral ook omdat je feitelijk nooit ziet, wat er allemaal in die koffer zit. Ze was moe en wilde direct slapen als ze eerst nog maar even haar shaggie kon roken. Ik mocht haar gelijk.

Vrijdag

Uitgeslapen na het latertje van gisteren.
Ik kleedde me uit naast mijn bed en besefte dat er werklui op het naast mijn raam stonden. Die keken de andere kant op, waarschijnlijk om zich opzichtelijk weinig van het overvloedig woordgebruik van de buurman aan te trekken.
Ik hoorde hem al toen ik thee ging zetten, buiten op straat. De man praat niet alleen veel, hij zorgt er ook graag voor dat half Buenos Aires hem hoort.
Daarna weer de wasserette. Een doorlopend proces. Eieren waren op dus ook maar gelijk meegenomen. Als het goed is, komt Tina morgen schoonmaken.
De chinees van de wasserette lacht al als hij me ziet. Daar heb je die waus weer met die blauwe ogen die steeds zevenentwintig lakens komt brengen.
Misschien denkt ie niets. Wat ie zegt is in elk geval niet te verstaan. We komen er altijd uit. Ik betaal het bedrag dat hij opschrijft en krijg mijn was mee. Dat is bij andere wasserettes nog wel eens de vraag.
Weer yoghurt gemaakt. Brazi bakte brood. ‘Snel brood’ heette het, maar voor snel brood moest het nog behoorlijk lang in de oven.
Bananen en appels gehaald, olijfolie was op en de planten moesten weer water. Peren maar ingekookt en als compote aangeboden bij het avondeten dat iedereen voor zichzelf klaarmaakt hier. Zelfs toen vond het niet gretig aftrek. Peren afgeschreven voor het hostel. Vriend van poes Tita kwam even langs. Tita was not amused en liet dat zingend horen door het hele huis.

Zaterdag

Tina kwam weer niet schoonmaken, dus ik heb zelf maar even hier en daar geveegd en gepoetst en gedweild. Ook even de patio aangeveegd.
Tita had in alle consternatie wat dingen van het bureau gegooid toen haar vriend ons vannacht op een bezoekje trakteerde. De deur was dicht, maar ze zag hem door het raam en ze hebben dus op zijn poes ‘geraamvochten’. Allebei aan een kant van het raam helemaal los gaan op de ander, zonder dat er iemand gewond kan raken. Het raam echter zat vol kattenpoten en de spullen op het bureau lagen nu op de grond. Ik vond twee kamers verder nog een potlood. Ik zat rechtop in bed toen het gebeurde en aangezien het gehorig is in het huis, moeten de meiden ook wat gehoord hebben.
De hele zaterdag lessen gegeven. Een les vlakbij Contitucion, en dan zegt de leerling: je kunt hier beter niet op straat lopen. Nee. Hoe wil je dan dat ik naar je toekom, per helikopter? Het valt overigens erg mee, overdag zijn er veel mensen op straat, maar men denkt hier nou eenmaal altijd dat je beroofd gaat worden met je blonde haren. En huis van deze vrouw rook alsof ze zelf ook al een paar jaar de straat niet meer op durfde. Zo zag het er ook uit: Mari Kondo zou er een boek over kunnen schrijven.
Na alle lessen weer eens de planten gesproeid en het brood bijgevuld. Timer van de koffie iets later gezet, op zondag komen ze niet vroeg hun bed uit. Ben benieuwd of de poes het rustig houdt vannacht.