Weet je wat het was, 

Ik haalde zo tegen een uur of 16:00 ontbijt in een superschattig broodjeszaakje, twee blokken bij mij vandaan. Nou weet ik dat ik geen kleine eter ben, maar ik heb niet vaak in mijn leven 22 euro voor ontbijt betaald. En het ook niet vaak pas om 16:30 opgegeten, dat moet ook gezegd. 

Er moet nog haast worden gemaakt, want vanavond heb ik een druk programma. Eerst tangoles.

Met aansluitend een milonga. Waar we tangodansen met vreemde mensen. Maar daar heb ik natuurlijk geen foto’s van gemaakt, want… ik was aan het dansen. Supereng. En superleuk. 

Twee uur later bevind ik me in een zaal waar iedereen danst, maar niemand tango. El Andy staat weer klaar met zijn cumbia-synthesizer. 

Edu beschouwt het van boven. Vanaf het VIPdek. 

Hoog tijd om weer even beneden te kijken. Daar hebben we intussen genoeg champagne gehad, zoals je ziet. 

Zij ook. 

Ik ben goedgekeurd. 

Het is half negen. ‘s Ochtends. Plaatselijke tijd. Ik kan me voorstellen dat je de tijd kwijt bent. Ik ook intussen. We ontbijten (of ontkateren?) bij de mac in Morron. Hier woont Edu. In Morron dan, niet in de mac.