Weet je wat het was, 

Ik was eerst weer in het ziekenhuis. Heb ik een abonnement op tegenwoordig. 

Ik krijg zelfs een abonnementsbandje.

We moeten een uur wachten en dat is wel lang, dus de dokter raadt ons aan ergens te gaan lunchen. Dat doen we. Bij Sabine zelf. 

Daarna gaan we de stad in. Om even snel een blik te werpen, want we moeten zo met de trein. 

Het Zwitserse Bankgebouw. Hier schijnt bizar veel goud in de grond te zitten. Kan een mythe zijn natuurlijk. 

De kinderen hebben in elk geval geen aandacht voor het goud. Veel meer voor de fontein die af en toe opduikt. 

Kasteeltje middenin de stad. 

Sowieso: stad… lijkt wel een bergdorp vanaf hier. 

#selfie We zijn bepakt en bezakt, want we gaan naar het vakantiehuis van haar ouders. 

Daar is het al. Idyllisch. 

Vader schenkt meteen wijn in. Gelukkig heb ik medicijnen. 

Het Zwitserlevengevoel. 

Sabines vader heeft een ekster geadopteerd. 

Hij kan nog niet vliegen. Nou ja, hij doet wel zijn best.

Sabines vader gaat intussen het vuur aanmaken. 

Gelukt. 

We gaan raclette eten. 

Zo wordt dit gesmolten. 

Smakelijk eten. Gelukkig heb ik medicijnen. 

Nationalistisch. 

Ik krijg de neiging om te gaan zingen. 

Als we door de heuvels lopen. 

Iets van de Sound of Music ofzo. 

Om tien uur taaien we af. Doodmoe. Hee die ken ik!