Weet je wat het was,

ik was best blij met mezelf vandaag, hoewel ik me nog altijd slap voelde. Antibiotica laatste dag, maar hee, daar wordt je zo moe van he. 

Ik kocht een cadeautje voor een zwangere jarige getrouwde. 

Met wie ik ook een broodje nuttigde. 

En we gingen nog even handwerkshoppen. Moet ik ook niet weer eens wolkjes gaan maken, dacht ik ineens. 

In plaats daarvan ging ik mijn moeder bezoeken. 

Die zit namelijk op haar nieuwe meubelstuk. 

Nog zo een. Nieuw meubelstuk bedoel ik, niet nog een moeder. Bewaar me. 

De visie ligt op tafel. Deze man is het tegenovergestelde van mij, want ik heb altijd geluk. 

Ik maakte echt weer gezond eten waarvan ik me niet naar voelde. Het is wat waard.