Weet je wat het was, 

het was ‘s ochtends echt nog niet zo heel warm, dus ik ben dan altijd wel blij met mijn sjaal. 

Maar het was wel lekker op tijd licht, want anders voelt zeven uur met de trein zo vroeg. 

En op de terugweg van school zie ik allemaal bloembollenvelden. Daar kun je maar kort van genieten, schijnt. 

Oke, dan ook nog eentje zonder bomen, kun je er wat langer van genieten. 

Ik moet een brief posten, maar daar heb je een postzegel voor nodig. En toen ik die ging halen, in het winkelcentrum, werd ik overvallen door een vlaag van weemoed, want er was een tijd dat die niet het centrum van de wijk was, maar het centrum van mijn leven, want alles gebeurde hieromheen. Het is overigens wel lang geleden, dat wel.