Weet je wat het was,

ik moest behoorlijk vroeg op om 4H te gaan vertellen hoe een redenering in elkaar zit. En dat weten ze nu. Was het toch niet voor niks, zeg maar.

Daarna had ik nog een hele middag de tijd om na te kijken enmisschien wel wat te schrijven en te ploggen. Ik hielde me daarvoor op in eenLeids broodjeshuis, dichtbij het station, waar ik thee en gevulde koekennuttigde. 

Daar bleek de middag wat korter te duren dan vooraf aangenomen. 

Maarik had nog meer te doen. Met de trein reizen bijvoorbeeld. Omekot dat gevoel als je Rotterdam binnenrijdt. Zelfs als je er niet vandaan komt, is het mooi. 

En met de metro. 

Ikheb de metro in Rotterdam herwaardeerd sinds mijn reis. 

Ik wilde even bijpratenmet Jorine voordat we naar de voorstelling van Quint gingen. Dat lukte aardig,want we kunnen allebei goed praten. 

En als Jorine en ik elkaar zien, hebben we allebei heel interessante verhalenvoor elkaar opgespaard. 

Jorine zette mij ook nog aan tot allerhande slechtegewoontes. 

Maar er was ook gewoon een theater, met een voorstelling, waarin ik
bij de eerste helft heel hard moest lachen en bij de tweede helft vooral dacht:
niet zo schreeuwen, jongens. Dat moet ook gezegd. Ik kon nog een keer de gewoonte
oppakken die ik voor de voorstelling had aangeleerd en dan had ik genoeg tijd
voor de metro terug naar huis. Wat een avond.