De zondaglunch. Met Noemi dit keer. Zij wilde het ook wel eens meemaken. 

De markt ligt er weer heerlijk bij. Je zal maar vijftig suikerspinnen in je nek hebben liggen. 

Rens Groen belde nog. Hij wil z’n overhemd terug. Jammer voor hem, maar ik laat hem hangen. 

Muziek op straat. 

Twee hele vroege vogels. 

En een vader die met zijn dochtertje de tango nadoet. OMG. Het liefst ooit. 

Dit tangostel doen ze na. 

Zie je daarachter. 

De avond valt, dus er worden instant nog wat lichtjes in een snoer gedraaid. Hoe dat snoer vast zit heb ik maar niet vastgelegd. Ik wil jullie niet ongerust maken. 

Edu en Ariel zijn er ook. Nu wordt het pas echt leuk. 

Ik kan uren blijven kijken. 

Maar Ariel heeft andere plannen. Hij pakt zijn gitaar en gaat verderop op straat zitten. 

Ik moet bij hem komen staan, want hij gaat voor me zingen. Ik ben stomverbaasd als hij gewoon ‘Het is een nacht’ inzet. Oke, ik had het fout net. Dít is het liefste ooit. 

Hij zingt fonetisch, zoals je hier kan lezen. 

Let vooral even op de uitspraak van ‘levensecht’, waarin hij ook de Gooische ‘eei’ heeft verwerkt. Sorry Guus, dat is niet Brabants. 

Intussen is Ricky ook weer terug en die vindt de tango maar een suffe bedoening. Of we ook meegaan naar het oefenen van de carnavalsoptocht. Het is met een paar weken carnaval immers. Tuurlijk. 

#selfie

Ook de gewoonte om elkaar met zeepschuim uit spuitflessen onder te spuiten, wordt alvast geoefend vanavond. 

We rusten even uit in een Engelse pub, waar ze de superbowl aan hebben staan. Daar zit het dus vol met Amerikanen. De vrouw op de foto vraagt me of het kan zijn dat ik vorige week bij de tango was op Plaza Dorrego. Dat klopt natuurlijk. Ze blijkt de hele avond achter mij te hebben gestaan. Ze wijst op Edu. ‘En die mocht blijven?’ Ja die mocht blijven ja. 🙂

We lopen weer verder. Twee vingers in de lucht voor het standbeeld. 

In 2012 stond ik hier ook. Bij de obelisk. 

Pepsi is tegenwoordig LG geworden, maar verder lijkt er weinig veranderd. 

In de nacht is natuurlijk wel een beetje gevaarlijk, maar niet als ik m’n porteño bij me heb. 

Die wil nog even pizza eten. Want hij heeft honger. Dingen zijn zo logisch. 

En alle pizzeria’s zijn nog open, want er wordt niet geslapen in deze stad. 

Hij heeft nog 1 bier thuis. Dat is dan wel een liter gelukkig. We drinken uit bekers. Overigens laat ik de rest van het huis achterwege, daar mis je niets aan. 

Hij laat zijn foto’s zien van Breda. Een en al herkenning. Ben al bijna klaar om terug te gaan.