Mijn huisgenootje is naar de bakker gegaan en heeft voor mij ontbijt meegenomen. Zo lief. 

Ik neem de metro naar de stad om geld te wisselen. Ik heb helemaal geen geld meer, alleen vijf peso’s om dit kaartje mee te kopen. Dat noemen ze planning mensen!

Dit is Florida, een straat, vanaf de Starbucks gezien. Je ziet hier een aantal mensen stilstaan. Die mensen kopen dollars. Je gaat met ze mee naar een wisselkantoortje in een flatgebouw en daar kan je illegaal je dollars wisselen voor peso’s. En dat heb ik net gedaan. 

Dus ik kan deze weer betalen. 

Ik ga langs bij mijn schooltje, waar ik twee maanden geleden Spaans heb geleerd en waar ik Renata heb leren kennen. Er is een hoop veranderd. 

ik koop twee armbandjes. Na alle armbandjes uit alle verschillende steden, de armbandjes van Buenos Aires. Een beetje kazig en ook heel goedkoop, maar deze kazige tekstjes geven weer waar ik nu echt op vertrouw. Het komt goed met mij. Dus heb ze toch maar gekocht. 

“Wil je wijn,” vraag ik aan mijn andere huisgenootje. Nou lekker, dacht ze. En daar zitten we dan. Ze komt uit Parijs en wil nog niet op de foto. 

Even pizza halen, want die wijn stijgt naar mijn hoofd. 

Een pizza alstublieft. Jij weer, denkt ie. 

Ik heb namelijk een pubcrawl vanavond. Dit zijn drie Nederlanders en een Amerikaans meisje. De twee Nederlandse jongens komen net van school, maar helaas ook uit Amsterdam. Het Nederlandse meisje heeft net als ik vrijwilligerswerk gedaan in een kindertehuis hier in de buurt. En ook zij vond het niet makkelijk. Lekker weer even Nederlands praten. 

Mijn Zwitserse vrienden. 

Onderweg naar de volgende kroeg. 

Drie Braziliaanse nichtjes. Ik heb mijn drie Portugese woorden kunnen wisselen. 

Met Sabine. In de laatste discotheek. 

In de taxi naar huis. Eindelijk goeie muziek.