Het is drie uur en Jos en ik zitten in een busje met een tiental andere mensen die eigenlijk net zo gek zijn als wij. Op condoren. Of is het condors?

Na twee uurtjes tegen het raam aan slapen, worden we gewekt door de gids. We staan erg hoog bovenop een berg, het heeft gesneeuwd en verderop zie je een nog rokende vulkaan. 

Magisch. 

Ik ben aan de andere kant van de wereld, het is hoogzomer hier en ik heb al meer sneeuw gezien dit jaar dan jullie aan de overkant. Wat klopt hier niet?

Ik ben erg blij met mijn vest. 

Maar nu hebben we honger. We krijgen een ontbijt in het volgende dorp. is ons beloofd. En mensen hebben dat zo vaak herhaald dat we ons verheugen. 

Het is een uur of zes, maar het dorp is al lekker aan het werk. 

En aan het poseren. De lama is heel goed in zijn werk. 

Ik zou ook best goed kunnen werken met zo’n uitzicht. 

Zoals jullie merken, sla ik het ontbijt over. Ik heb ook nauwelijks het idee dat we wat hebben gegeten. Aan deze berg zien we de tombes van de Inca’s hangen. Op onze nuchtere maag.

Dit wordt een bijzondere dag. Oh wacht, we zijn al vijf uur bezig. 

De Inca’s hebben de kloof ingericht. 

Er is een vrouw met een cactusvrucht. 

Dat ziet er lekker uit. 

Maar schijn bedriegt, kan ik je vertellen. 

Jos vindt het Lekker Genieten. 

Dit ziet er best condorachtig uit. Zouden ze hier zijn?

Even wachten. Doe maar een uurtje ofzo. 

Maar geen condor te zien. 

Zou dat te maken hebben met deze jozef? 

Hee, kijk daar.

Hij komt hier op an. 

Even bijsturen. 

Hij eet alleen maar dood vlees, maak je geen zorgen. 

Lelijk dat beest, maar heel snel. Vliegt zo m’n foto uit. 

Lunch!

We doen nog wel even een gekerstend incadorp. 

We zijn er nou toch. 

Romeinen zijn ook nog even langs geweest. 

Maar er is ook een incabrug.  

Een droom van Jos gaat in vervulling.

Het is wel een beetje gevaarlijk, want je mag maar met twee tegelijk erop. 

Maar we houden wel van een risico en wij zijn toevallig ook met twee. 

Goed dat je mijn gezicht niet kan zien. 

De gids heeft weer zo’n cactusvrucht. 

Dat wil Jos ook even proberen. 

Hij heeft hem hoor. 

‘En in die film die ik laatst zag, gaat het over…“

Tijd om naar huis te gaan. 

Vecunia!

En bij thuiskomst zit deze rakker op ons te wachten. Hee, we zijn hier he. 

Beter. 

Een salade om het leed van een halve kip te verzachten. Fijn restaurantje.

Lekker geordend ook. Tot morgen.