Wakker worden in hetzelfde shirtje… Wie doet het nog?

Ik pak verder in. 

Er ontstaan meer lege kastjes.

Ik vind vooral veel stof. 

Overzichtelijk toch? Past dit in een rugzak? Ik vraag het me af. 

Ik word helemaal gek van het inpakken. Ik ga er vandoor. 

Natuurlijk weer naar Rotterdam. Dit gebouw, dit plein. Mooie herinnering. Er staat nu niemand te roepen, laat staan mijn naam, maar ik hoor het nog steeds. 

Bij Rich krijg ik bier. 

En hij gaat voor me koken. Op alternatieve wijze, zonder plank. 

Rich? Is er genoeg rijst?

Smakelijk!

Kaarsjes gaan aan, hij wordt helemaal romantisch. 

Gelukkig is Luca daar ook. Ze heeft gewerkt en heeft ‘hamsap’ over zich heen gekregen. Het is me wat.

Maar ze heeft ook stokbrood met kaasjes gehaald. Jeee.

Plotseling moet ik weg 🙂

Twee uur later zit ik in de trein terug. De jongen die je in het raam weerspiegeld ziet, heeft twintig minuten lopen hijgen. Of hij had het erg naar zijn zin, of hij moet iets vaker trainen.