Ik moest vanochtend iets heel belangrijks naar Rotterdam brengen. En toen zag ik de zon opkomen. Er zijn mensen die dit romantisch noemen. Ik vind het gewoon mooi. 

Toen ik terug was en even een paar uurtjes verder geslapen had, ging ik op een terras ontbijten met Marijke. 

Dit is geen ontbijt meer. Dit is te bizar voor woorden. Roos mensen, aan de gracht in Leiden. Gaat daar ontbijten. 

Oh nee he, ik heb weer te hard van de toren geblazen. De meeuwen hebben het gehoord. Deze gemuteerde vorm van de Larus audouinii komt in Leiden in grote getale voor en er wordt wel gevreesd dat hij en zijn soortgenoten de wereld gaan overnemen. 

Hier probeert deze soortgenoot het stuk appelgebak dat op het bord was blijven liggen in een hap te verorberen. Vol ontzetting kijken de omstanders toe. 

Het lukt hem, maar het appelgebak blijft hem in de strot steken. 

Helaas. Hij overleeft het. 

#zonselfie

De rest van de middag kijk ik dit. Flashpoint.

Deze mensen proberen de waarheid te achterhalen. 

En geloven soms niet wat ze zien. 

Maar het komt altijd weer goed. 

Voorgerecht. Je krijgt honger van zo’n hele middag series kijken. 

Lekker gekookt hoor. 

Taalvermogen is aangeboren. Blijkt. Er wordt een hoop duidelijk.